7 Ηνύχτα είναι ο εχθρός της. Τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής της δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. Κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα, ο κόσμος έχει αποκτήσει το πορτοκαλί χρώμα της φωτιάς, το κόκκινο του αίματος, το μαύρο του θανάτου. Στον αέρα πετάει ένα σμήνος από πουλιά, που ρίχνουν τις σκιές τους στα πόδια της. Κοράκια κρώζουν. Γυροφέρνουν τη σκελετωμένη μορφή στο χώμα. Κρυώνει. Προσπαθεί να ανάψει τον αναπτήρα. Είναι γυμνή. Δεν τα καταφέρνει. Τα πουλιά πετάνε χαμηλά, σχεδόν την αγγίζουν. Στο βάθος ξεχωρίζει τη μορφή ενός ανθρώπου. Τα κοράκια πυκνώνουν. Είναι μπροστά της, πίσω της, στα πλάγια. Ένας μαύρος καπνός που την εμποδίζει να δει. Η μορφή την πλησιάζει. Είναι μια γριά ντυμένη με ανδρικά ρούχα. Δεν πατά στη γη. Μοιάζει να αιωρείται πάνω από το χωράφι. Εκείνη προσπαθεί να τρέξει. Δεν καταφέρνει να κουνηθεί. Ακούει κροταλίσματα φιδιών. Έχει πετρώσει, σαν να ’πεσε το βλέμμα της στο πρόσωπο της Μέδουσας από τα βάθη του χρόνου. Τα κοράκια πετούν γύρω τους. Το πρόσωπο της γριάς τώρα διαγράφεται ξεκάθαρα. Είναι αυλακωμένο, έχει χώμα στο μέτωπο. Φοράει ένα ανδρικό γκρι κουστούμι με διπλωμένα τα μπατζάκια. Απλώνει το χέρι της πάνω της. Τα νύχια της είναι γαμψά. Τα κοράκια παλεύουν με τα φίδια που έχουν αναρριχηθεί από το χώμα στα μαλλιά της γριάς. Το χωράφι φλέγεται. Το σκοτάδι έχει σκεπάσει τον ορίζοντα σαν μαύρο σάβανο. Η γριά απλώνει το χέρι της στον ώμο της. Εκείνη ουρλιάζει. Τα φίδια δεν υπάρχουν πια. Τα κοράκια έχουν πετάξει ψηλά, ενώ το πρόσωπο της γριάς αρχίζει να λιώ
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=