Τόσο πολύ νερό τόσο κοντά στο σπίτι

[ 643 ] ΦΤΕΡΆ είχε καταβρεί μ’ αυτό. Θέλω να πω, τουλάχιστο το χοντρό πλασμα­ τάκι είχε πάψει να μας παίρνει το κεφάλι. Το έφερε στον σβέρκο της και του ψιθύρισε κάτι στο αυτί. «Λοιπόν» είπε η Φραν «μην πεις σε κανέναν τι σου είπα». Το μωρό την κοίταζε με τα γουρλωτά του μάτια. Έπειτα άπλωσε τη μικρή παλάμη κι έπιασε μια τούφα απ’ τα ξανθά μαλλιά της Φραν. Το παγόνι πλησίασε κι άλλο στο τραπέζι. Κανείς μας δεν έλεγε τίποτα. Καθόμασταν απλώς ακίνητοι. Ο μικρούλης Χάρολντ είδε το πουλί. Άφησε τα μαλλιά της Φραν κι ανασηκώθηκε στα γόνατά της. Έδειξε με τα χοντρά του δάχτυλα το πουλί. Χοροπη­ δούσε πάνω κάτω ξεφωνίζοντας. Το παγόνι έκανε γρήγορα τον κύκλο του τραπεζιού και τράβηξε κατευθείαν στο μωρό. Έτριψε τον μακρύ λαιμό του στα ποδαράκια του μωρού. Έχωσε το ράμφος του κάτω απ’ το σακάκι της πιτζάμας του μωρού και κουνούσε το σφιχτό του κεφάλι πέρα δώθε. Το μωρό γελούσε και χτυπούσε τα πόδια του. Γλιστρώντας με την πλάτη στα γόνατα της Φραν κατάφερε να κατέβει στο πάτωμα. Το παγόνι συ­ νέχιζε να σπρώχνει το μωρό, λες κι ήταν κάποιο παιχνίδι που έπαι­ ζαν. Η Φραν έσφιξε το μωρό στα πόδια της, καθώς εκείνο πάσχιζε να ξεφύγει. «Δεν το πιστεύω» είπε. «Το παγόνι είναι θεόμουρλο, δεν υπάρχει περίπτωση» είπε ο Μπαντ. «Το ανόητο, δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι πουλί, αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά του». Η Όλλα χαμογέλασε δείχνοντας ξανά τα δόντια της. Κοίταξε τον Μπαντ. Ο Μπαντ έσπρωξε την καρέκλα του μακριά απ’ το τραπέζι και κούνησε το κεφάλι του. Ήταν όντως άσχημο μωρό. Αλλά, απ’ ό,τι κατάλαβα, αυτό δεν είχε και πολλή σημασία για τον Μπαντ και την Όλλα. Ή και να είχε, ίσως και να σκέφτηκαν απλά, εντάξει και τι έγινε που είναι άσχη­ μο. Είναι το μωράκι μας. Κι αυτό είναι η πρώτη φάση. Σύντομα θα