Τόσο πολύ νερό τόσο κοντά στο σπίτι

[ 639 ] ΦΤΕΡΆ Μετά από λίγο, ήρθε η Όλλα με το μωρό. Κοίταξα το μωρό και πήρα βαθιά ανάσα. Η Όλλα κάθισε στο τραπέζι με το μωρό. Το κρατούσε απ’ τις μασχάλες όρθιο στην αγκαλιά της για να το βλέ­ πουμε. Κοίταξε τη Φραν κι έπειτα εμένα. Το πρόσωπό της δεν κοκκίνιζε πλέον. Περίμενε κάποιο σχόλιό μας. «Α!» έκανε η Φραν. «Τι είναι;» είπε αμέσως η Όλλα. «Τίποτα» είπε η Φραν. «Μου φάνηκε πως είδα κάτι στο παρά­ θυρο. Σαν να ’ταν νυχτερίδα». «Δεν έχουμε νυχτερίδες εδώ πέρα» είπε η Όλλα. «Μπορεί να ήταν καμιά πεταλούδα» είπε η Φραν. «Πάντως κά­ τι ήταν» είπε. «Βρε ένα μωράκι!» Ο Μπαντ κοίταζε το μωρό. Μετά έριξε μια ματιά στη Φραν. Έγειρε την καρέκλα του στα πίσω πόδια και κούνησε το κεφάλι του. Κούνησε ακόμα μια φορά το κεφάλι του και είπε: «Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Ξέρουμε πως δεν είναι και ο πρώτος κούκλος. Δεν είναι ο Κλαρκ Γκέιμπλ. Περιμένετε όμως να δείτε. Με λίγη τύχη, ξέρετε, μεγαλώνοντας μπορεί να μοιάσει και στον πατέρα του». Το μωρό καθόταν στην αγκαλιά της Όλλα και μας κοίταζε. Η Όλλα είχε κατεβάσει τα χέρια της στη μέση του έτσι που το μωρό να μπορεί να κουνιέται πέρα δώθε στα χοντρά του ποδαράκια. Χωρίς αμφιβολία, ήταν το πιο άσχημο μωρό που είχα δει ποτέ μου. Ήταν τόσο άσχημο που μου είχε κοπεί η μιλιά. Δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. Δεν εννοώ πως ήταν άρρωστο ή παραμορφωμένο. Τίποτα τέ­ τοιο. Ήταν απλώς άσχημο. Είχε ένα μεγάλο κατακόκκινο πρόσωπο, γουρλωτά μάτια, φαρδύ μέτωπο και κάτι φαρδιά χοντρά χείλη. Δεν είχε σχεδόν καθόλου λαιμό κι είχε τρία τέσσερα προγούλια. Τα προ­ γούλια του ξεκινούσαν ακριβώς κάτω απ’ τα αυτιά του, τα δε αυτιά του προεξείχαν από το γυμνό του κεφάλι. Το λίπος ξεχείλιζε γύρω απ’ τους καρπούς του. Τα μπράτσα του και τα δάχτυλά του ήταν χοντρά. Και άσχημο να το αποκαλούσες χάρη του έκανες.