Τόσο πολύ νερό τόσο κοντά στο σπίτι

[ 628 ] RAYMOND CARVER Μιλούσε φυσικά για την Όλλα. Η Όλλα ήταν η μοναδική μητέ­ ρα εκεί. Ο Μπαντ μού είχε πει ότι η μητέρα του είχε πεθάνει κι ότι ο πατέρας του τους είχε εγκαταλείψει όταν ο Μπαντ ήταν ακόμα παιδί. Το παγόνι έτρεξε και βρέθηκε μπροστά μας. Ύστερα έδωσε έναν πήδο και ανέβηκε στη βεράντα, την ώρα που ο Μπαντ άνοιγε την εξώπορτα. Προσπαθούσε να μπει στο σπίτι. «Αχ» έκανε η Φραν, καθώς το παγόνι στριμώχτηκε στα πόδια της. «Τζόι, πανάθεμά σε!» είπε ο Μπαντ. Το χτύπησε ελαφρά στην κορφή του κεφαλιού του. Το παγόνι πισωπάτησε στη βεράντα και τινάχτηκε. Τα πλουμιστά του φτερά πλατάγισαν στο τίναγμά του. Ο Μπαντ έκανε πως ήθελε να το κλοτσήσει, και το παγόνι οπισθο­ χώρησε λίγο ακόμα. Ο Μπαντ μάς άνοιξε την πόρτα. «Η γυναίκα μου το μπάζει στο σπίτι. Όπου να ’ναι, θα ’χει την απαίτηση να τρώει και στο τραπέζι μας και να κοιμάται στο κρεβάτι μας, πανά­ θεμά το». Η Φραν στάθηκε στο έμπα της πόρτας. Κοίταξε πίσω στο καλα­ μποχώραφο. «Έχετε ωραίο σπίτι» είπε. Ο Μπαντ εξακολουθούσε να κρατάει την πόρτα. «Έτσι δεν είναι, Τζακ;» «Σίγουρα» είπα. Μου έκανε εντύπωση που την άκουσα να το λέει αυτό. «Ένα τέτοιο μέρος δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται» είπε ο Μπαντ, κρατώντας ακόμα την πόρτα. Έκανε μια απειλητική κίνη­ ση προς το παγόνι. «Σε κρατάει πάντα σε φόρμα. Δε σταματάς να ασχολείσαι». Έπειτα είπε: «Περάστε μέσα, παιδιά». Είπα: «Δε μου λες, Μπαντ, τι έχεις φυτέψει εκεί πέρα;» «Αυτά; Ντομάτες είναι» είπε ο Μπαντ. «Μωρέ τι αγρότη έχω εγώ» είπε η Φραν κουνώντας το κεφάλι της. Ο Μπαντ γέλασε. Περάσαμε μέσα. Στο σαλόνι μας περίμενε μια μικρόσωμη στρουμπουλή γυναίκα με τα μαλλιά της πιασμένα