Τόσο πολύ νερό τόσο κοντά στο σπίτι

«Εντάξει, είκοσι. Tα παίρνω και τα είκοσι» είπε ο Μαξ. Το κορίτσι κοίταξε το αγόρι. «Θα πιείτε ένα ποτό, παιδιά;» είπε ο Μαξ. « Έχει ποτήρια στην κούτα. Εγώ λέω να καθίσω. Λέω να καθίσω στον καναπέ». Κάθισε στον καναπέ, έγειρε πίσω και τους κοίταξε καλά καλά. Το αγόρι βρήκε δύο ποτήρια και έβαλε ουίσκι. «Πόσο θέλεις;» είπε στο κορίτσι. Ήταν μόνο είκοσι χρονών, το αγόρι και το κορίτσι, είχαν κάπου έναν μήνα διαφορά. «Φτάνει» είπε αυτή. «Εγώ θέλω λίγο νερό στο δικό μου». Τράβηξε μια καρέκλα και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας. «Νερό έχει σ’ εκείνη τη βρύση» είπε ο Μαξ. «Άνοιξε εκείνη τη βρύση». Το αγόρι πρόσθεσε νερό στο ουίσκι τους, στο δικό του και το δικό της. Ξερόβηξε και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι της κουζίνας. Έπειτα έκανε έναν μορφασμό. Πουλιά πετούσαν από πάνω τους κυνηγώντας ζωύφια. Ο Μαξ έριξε μια ματιά στην τηλεόραση. Αποτελείωσε το ποτό του. Έσκυψε να ανάψει την επιδαπέδια λάμπα και του έπεσε το τσιγάρο ανάμεσα στα μαξιλάρια. Το κορίτσι σηκώθηκε να τον βο- ηθήσει να το βρουν. «Θέλεις τίποτα άλλο, γλυκιά μου;» είπε το αγόρι. Έβγαλε το μπλοκ επιταγών. Έβαλε λίγο ακόμα ουίσκι γι’ αυτόν και για το κορίτσι. «Α, θέλω το γραφείο» είπε το κορίτσι. «Πόσο πάει αυτό το γρα- φείο;» Ο Μαξ κούνησε το χέρι του σ’ αυτή την παράλογη ερώτηση. «Πες ένα νούμερο» είπε. Τους κοίταζε που κάθονταν στο τραπέζι. Στο φως της λάμπας κάτι υπήρχε στα πρόσωπά τους. Για μια στιγμή η έκφραση αυτή [ 307 ] Γ Ι ΑΤ Ί ΔΕΝ ΧΟΡΕΎΕΤΕ ;