Τόσο πολύ νερό τόσο κοντά στο σπίτι

[ 42 ] RAYMOND CARVER τα χείλη και σκουπίζει το πιγούνι του. Κάνει ζέστη εδώ µέσα ή εµένα µου φαίνεται; λέει. Όχι, όντως κάνει ζέστη, λέω. Να βγάλουµε καλύτερα το σακάκι µας, λέει. Ελάτε, βγάλτε το, του λέω. Πρέπει να νιώθει κανείς άνετα, λέω. Αυτό είν’ αλήθεια, λέει. Αυτό κι αν είναι αλήθεια, λέει. Βλέπω όµως µετά από λίγο ότι εξακολουθεί να φοράει το σακά­ κι του. Οι µεγάλες µου παρέες έχουν τώρα φύγει, όπως και το ηλικιω­ µένο ζευγάρι. Το µαγαζί αδειάζει. Την ώρα που σερβίρω στον χοντρό τα παϊδάκια και την ψητή πατάτα, καθώς και λίγο ακόµα ψωµί µε βούτυρο, είναι ο µόνος που έχει µείνει. Ρίχνω µπόλικη ξινή σάλτσα στην πατάτα του. Γαρνίρω τη σάλ­ τσα του µε µπέικον και φρέσκο κρεµµύδι. Του φέρνω κι άλλο ψωµί µε βούτυρο. Όλα εντάξει; τον ρωτάω. Τέλεια, µου λέει και ξεφυσάει. Εξαιρετικά, λέει, σας ευχαρι­ στώ, και ξεφυσάει και πάλι. Απολαύστε το δείπνο σας, λέω. Σηκώνω το καπάκι της ζαχα­ ριέρας και κοιτάω µέσα. Κουνάει το κεφάλι του και εξακολουθεί να µε κοιτάζει, µέχρι που αποµακρύνοµαι. Ξέρω τώρα πως κάτι γύρευα. ∆εν ξέρω όµως τι. Τι γίνεται µε τον σαπιοκοιλιά σου; Αυτός θα σε ξεποδαριάσει, λέει η Χάριετ. Την ξέρεις τη Χάριετ. Για επιδόρπιο, λέω στον χοντρό, υπάρχει Πράσινο Φανάρι Σπέ­ σιαλ*, που είναι πουτίγκα µε κρέµα, ή τσιζ κέικ, ή παγωτό βανί­ λια, ή ανανάς σερµπέτι. ∆εν σας καθυστερούµε, όµως; λέει ξεφυσώντας µε ανήσυχο βλέµµα. * Πράσινο Φανάρι: ήρωας των αµερικάνικων κόµικς.