Τόσο πολύ νερό τόσο κοντά στο σπίτι

[ 41 ] ΧΟΝΤΡΌΣ για να σερβίρω τη σαλάτα, βλέπω ότι ο χοντρός έχει καταβροχθίσει όλο το ψωµί µε το βούτυρο. Λίγο αργότερα, όταν του ξαναφέρνω ψωµί, έχει αποτελειώσει και τη σαλάτα. Έχεις δει πόσο είναι µια σαλάτα του Καίσαρα; Είστε πολύ ευγενική, µου λέει. Αυτό το ψωµί είναι θεσπέσιο, λέει. Σας ευχαριστώ, του λέω. Πραγµατικά, είναι πολύ καλό, λέει, και το εννοώ. ∆εν απο­ λαµβάνουµε τακτικά τέτοιο ψωµί, λέει. Από πού είστε; τον ρωτάω. ∆εν νοµίζω να σας έχω ξαναδεί, του λέω. ∆εν είναι και από τις φάτσες που ξεχνιούνται εύκολα, χαχάνισε η Ρίτα. Από το Ντένβερ, µου λέει. ∆εν συνεχίζω την κουβέντα, αν και µε τρώει η περιέργεια. Η σούπα σας έρχεται σε λίγα λεπτά, κύριε, του λέω, και πηγαί­ νω να τσεκάρω πώς παν τα πράγµατα στην παρέα µε τους τέσσε­ ρις επιχειρηµατίες, τους πολύ απαιτητικούς. Καθώς του σερβίρω τη σούπα, βλέπω ότι το ψωµί έχει εξαφα­ νιστεί και πάλι. Χώνει την τελευταία µπουκιά στο στόµα του. Πιστέψτε µε, λέει, δεν τρώµε πάντα έτσι, λέει. Ξεφυσάει. Να µας συγχωρείτε, λέει. Μη σας απασχολεί καθόλου αυτό, σας παρακαλώ πολύ, λέω. Μου αρέσει να βλέπω έναν άντρα να τρώει και να το απολαµβά­ νει, του λέω. ∆εν ξέρω, λέει. Μάλλον αυτό είναι. Ξεφυσάει. Τακτοποιεί την πετσέτα του. Έπειτα πιάνει το κουτάλι του. Θεέ µου, τι χοντρός! λέει ο Λέανδρος. Αυτό δεν αλλάζει, λέω, γι’ αυτό σκάσε. Φέρνω άλλο ένα πανεράκι ψωµί και βούτυρο. Πώς ήταν η σού­ πα σας; λέω. Σας ευχαριστώ, ωραία, µου λέει. Πολύ ωραία, λέει. Σφουγγίζει