Τόσο πολύ νερό τόσο κοντά στο σπίτι

[ 39 ] Χοντρός Ν α ’µαστε λοιπόν µε καφέ και τσιγάρα στης φίλης µου της Ρί­ τας, να της λέω τα καθέκαστα. Ακούστε τι της λέω. Είναι αργά το βράδυ µιας Τετάρτης που δε λέει να τελειώσει, όταν ο Χερµπ καθίζει τον χοντρό σ’ ένα απ’ τα τραπέζια µου. Αυτός ο χοντρός είναι ο πιο χοντρός άνθρωπος που έχω δει ποτέ µου, αν και είναι αρκετά καλοβαλµένος και ντυµένος στην πένα. Τα πάντα πάνω του είναι πελώρια. Εκείνα όµως που είχαν χαραχτεί στη µνήµη µου ήταν τα δάχτυλά του. Καθώς στέκοµαι στο διπλανό τραπέζι να πάρω παραγγελία από ένα ηλικιωµένο ζευγάρι, το πρώτο πράγµα που παρατηρώ είναι τα δάχτυλά του. ∆είχνουν τρεις φορές τα δάχτυλα ενός κανονικού ανθρώπου – µε­ γάλα, χοντρά, αφράτα δάχτυλα. Περνάω απ’ τα υπόλοιπα τραπέζια µου, µια παρέα από τέσσε­ ρις επιχειρηµατίες, πολύ απαιτητικοί, άλλη µια µε τέσσερα άτοµα, τρεις άντρες και µια γυναίκα, και το ηλικιωµένο ζευγάρι. Ο Λέανδρος έχει ήδη φέρει νερό στον χοντρό, κι εγώ του δίνω όσο χρόνο θέλει, µέχρι να αποφασίσει για τα περαιτέρω. Καλησπέρα, του λέω. Να σας εξυπηρετήσω; του λέω.