Ο τόπος των μυστικών

20 T A N A F R E N C H συμμαθητής που είχε παίξει μπουνιές με το θύμα· αποκλείστη- κε. Οι τρομακτικοί αλλοδαποί της περιοχής που τους είχαν δει να κάνουν διάφορα περίεργα τριγύρω· αποκλείστηκαν. Κι ύστερα τίποτα. Δεν υπήρχαν άλλοι ύποπτοι, δεν υπήρχε λόγος ο Κρίστοφερ να βρισκόταν οπουδήποτε στο Σεντ Κίλντα. Και όσο περνούσε ο καιρός, οι υπερωρίες λιγόστεψαν, οι άντρες λιγόστεψαν, το τίποτα αυξήθηκε. Δεν μπορείς να το πεις όταν το θύμα είναι παιδί, αλλά η υπόθεση είχε ουσιαστικά κλείσει. Ως τότε πια, όλη η χαρτούρα βρισκόταν στο υπόγειο του Τμή- ματος Ανθρωποκτονιών. Αργά ή γρήγορα τα μέσα ενημέρωσης θα ενοχλούσαν τους γαλονάδες και θα μας χτυπούσαν την πόρτα για μια τελευταία ευκαιρία. Η Χόλι ίσιωσε ξανά το πέτο της. «Ξέρεις για τον Κρις Χάρπερ» είπε. «Έτσι;» «Ναι. Πήγαινες τότε στο Σεντ Κίλντα;» «Ναι. Πηγαίνω από την πρώτη χρονιά. Τώρα είμαι στην τέταρτη». Και το άφησε εκεί, αναγκάζοντάς με να καταβάλλω προ- σπάθεια για κάθε περαιτέρω βήμα. Μια λάθος ερώτηση και θα έφευγε, θα με απέρριπτε · θα είχα μεγαλώσει υπερβολικά, θα ήμουν άλλος ένας άχρηστος ενήλικας που δεν καταλάβαινε. Προχώρησα προσεκτικά. «Είσαι οικότροφος;» «Τα τελευταία δύο χρόνια, ναι. Μόνο από Δευτέρα ως Πα- ρασκευή. Τα Σαββατοκύριακα πηγαίνω σπίτι». Δεν θυμόμουν τι μέρα είχε συμβεί. «Ήσουν εκεί τη νύχτα που συνέβη;» «Τη νύχτα που σκοτώθηκε ο Κρις». Ένα γαλανό, εκνευρισμένο βλέμμα. Παιδί του μπαμπά της · δεν είχε υπομονή για προσεκτικά βήματα, όταν τα έκαναν οι άλλοι τουλάχιστον. «Τη νύχτα που σκοτώθηκε ο Κρις» είπα. «Ήσουν εκεί;»