Ο τόπος των μυστικών

30 T A N A F R E N C H δί να γυρίζει. Κλικ. Δεν είσαι υποχρεωμένος να πεις τίποτα εκτός κι αν το επιθυμείς , και ήξερα ότι είχα μπει στη μαύρη λίστα των Ανθρωποκτονιών για το άμεσο μέλλον. Αν άφηνα όμως κάποιον άλλον να κάνει τη σύλληψη θα είχα βρεθεί σε αδιέξοδο, θα είχα μπροστά μου δεκαετίες που θα τις περνούσα δακτυλογραφώντας ανούσιες καταθέσεις. Οτιδήποτε πεις θα καταγραφεί και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη . Κλικ. Βλέπεις την ευκαιρία σου, την αδράχνεις. Ήμουν σίγουρος ότι η κλειδαριά θα άνοιγε ξανά, κάπου στην πορεία. Μετά από επτά χρόνια, άρχιζα να συνειδητοποιώ την αλήθεια. Το Ανθρωποκτονιών είναι στάβλος καθαρόαιμων. Το Αν- θρωποκτονιών έχει μια λάμψη και μια μαγεία, είναι η λεία κίνηση ενός σμιλεμένου μυ, που σου κόβει την ανάσα. Το Αν- θρωποκτονιών είναι σημάδι στο μπράτσο σου, σαν μιας επίλε- κτης μονάδας στρατού, σαν μονομάχου, που λέει για όλη σου τη ζωή: Δικός μας. Εκλεκτός. Θέλω να μπω στο Ανθρωποκτονιών. Θα μπορούσα να στείλω την κάρτα και την κατάθεση της Χόλι στην Αντουανέτ Κόνγουεϊ με ένα σημείωμα και θα τελείω­ νε η ιστορία. Κι αν ήθελα να είμαι ακόμα πιο σωστός, θα μπορούσα να της τηλεφωνήσω τη στιγμή που έβγαλε η Χόλι την κάρτα, και να της παρέδιδα και τη Χόλι και την κάρτα. Δεν υπήρχε περίπτωση. Αυτή ήταν η ευκαιρία μου. Η μία και μοναδική. Το δεύτερο όνομα στην υπόθεση Χάρπερ: Τόμας Κοστέλο. Το γέρικο ακούραστο άλογο των Ανθρωποκτονιών. Καμιά δια- κοσαριά χρόνια στην ομάδα, δυο μήνες που βγήκε στη σύντα- ξη. Όταν ανοίγει κάποια θέση στην ομάδα Ανθρωποκτονιών, το μαθαίνω. Η Αντουανέτ Κόνγουεϊ δεν είχε διαλέξει ακόμη καινούργιο συνεργάτη. Συνέχιζε να δουλεύει μόνη. Πήγα και βρήκα τον προϊστάμενό μου. Είχε προσέξει τι σκά- ρωνα, αλλά του άρεσε το αποτέλεσμα που θα είχε η ενασχόλησή