Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου

Π Η Ν Ε ΛΟ Π Η Δ Ε ΛΤΑ [14] — Σαν ενώθηκε ο Νικουλιτσάς 5 με τον τσάρο Σαμουήλ, και μαζί ξαναπολιόρκησαν τα Σέρβια που μόλις τα είχε κυ- ριεύσει ο βασιλιάς μας εσύ, με το ράσο του γιου μου, βγήκες από την πολιορκημένη χώρα κι έτρεξες στον αυτοκράτορα που τραβούσε κατά τη Θεσσαλονίκη, και τον πρόφθασες και τον εγύρισες πίσω... — Είσαι ο πατέρας του Γρηγόρη; διέκοψε ο άλλος ταραγ- μένος. — Του παλιού σου φίλου, ναι, Νικήτα! Ο νέος πήρε το χέρι του γέρου και το φίλησε με συγκί- νηση. — Από τον Γρηγόρη έμαθα να σε γνωρίζω και να σ’ αγα- πώ, γερο-Παγράτη, 6 είπε. Και τώρα μη φοβάσαι τίποτα! Ό,τι μπορώ θα το κάμω για να σε βοηθήσω εδώ που ήλθες, ξένος κι άγνωστος. Πες μου πού πηγαίνεις; — Δεν ξέρω, παιδί μου! είπε με κούραση ο γέρος. Έφαγα τα πόδια μου στους δρόμους! Πήγα στη Θεσσαλονίκη, πήγα στη Βασιλεύουσα, κι από κει με στείλανε δω, κι από δω Κύριος οίδε πού θα με στείλουν! Απόκανα στους κόπους! — Τι πήγες να κάνεις στη Βασιλεύουσα; — Πήγα να παραδώσω το παιδί στα χέρια της Αυγού- στας. Μα πέθανε η Αυγούστα. — Της Αυγούστας; Τίνος παιδί είναι λοιπόν; 5. Ν ι κ ο υ λ ι τ σά ς ή Ν ι κ ο λ ί τ σ η ς : ήταν στρατηγός του τσάρου της Βουλγαρίας, του Σαμουήλ, στα Σέρβια, όταν τα πολιόρκησε και τα πήρε ο Βασίλειος Β’, στα 1003. 6. Παγ ρ άτ η ς : Κοίταξε Για την Πατρίδα , της ίδιας.