Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου

T O N K A I Ρ Ο Τ ΟΥ Β ΟΥΛ ΓΑ Ρ Ο Κ Τ Ο Ν ΟΥ [13] — Ένα σταυρό στολισμένο μαργαριτάρια, όπου βρίσκε- ται χαραγμένο τ’ όνομα της Αυγούστας Ελένης, 4 Θεός σχω- ρέσ’ την! Ο νέος τον λοξοκοίταξε. Λίγη ώρα πήγαιναν σιωπηλοί. — Άκουσε, γέρο, είπε σοβαρά ο χωρικός, μια συμβουλή θα σου δώσω· μιλάς πολύ και στις μέρες που ζούμε καλό είναι να μάθεις να σωπαίνεις. Πως μου τα είπες εμένα δεν πειράζει, είμαι Έλληνας. Μα μπορούσα να είμαι Βούλγαρος και τότε την είχες άσχημα. Ένας Βούλγαρος θα σ’ έπνιγε σα λαγό για να σου πάρει το διαβατήριο και τον σταυρό. Πρό- σεχε σε ποιον μιλάς. Οι κατάσκοποι δε λείπουν και από τα δυο μέρη. — Το ξέρω, είπε ήσυχα ο γέρος, κι εσύ είσαι κατάσκοπος. Μα είσαι φίλος. Ο χωρικός τον κοίταξε και είπε λαφριά: — Χωρατεύεις, γέρο! — Το ξέρεις πως δε χωρατεύω, είπε ο γέρος χωρίς να τα- ραχτεί. Το σημάδι της σαΐτας που σου τρύπησε το φρύδι και το κομμένο δάχτυλο του αριστερού σου χεριού θα μου έλεγαν ποιος είσαι, ακόμα και αν δε σε είχα δει με ράσο καλόγερου. Ο χωρικός σταμάτησε και ακούμπησε το χέρι στον ώμο του γέρου. — Ποιος είσαι; ρώτησε σοβαρά. 4. Η Αυτοκράτειρα Ελένη ήταν γυναίκα του Κωνσταντίνου Η΄, αδελ- φού του Βουλγαροκτόνου, που βασίλευε μαζί του. Ο Βουλγαρο- κτόνος δεν ήταν παντρεμένος.