Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου

Π Η Ν Ε ΛΟ Π Η Δ Ε ΛΤΑ [12] — Λες πως έρχεσαι από μακριά; Τα ρούχα σου μοιάζουν βουλγάρικα. — Δεν είμαι Βούλγαρος, μα έρχομαι από τη Σκάμπα. 2 — Διάβολε! Όλη τη Μακεδονία την πέρασες και δε σε σταμάτησε κανένας; — Στις βουλγάρικες χώρες δε βρήκα δυσκολία. Ήμουν σε δημόσια θέση στη Σκάμπα και τα χαρτιά μου ήταν τακτικά. Και όταν μπήκα στις ελληνικές χώρες, είχα κάτι άλλο που μ’ άνοιγε όλες τις πόρτες. — Μπα; Σαν τι; — Διαβατήριο με τη βούλα του Ευστάθιου Δαφνομήλη. 3 Ο χωρικός γύρισε απότομα και τον κοίταξε. — Πού τον ξέρεις τον Ευστάθιο Δαφνομήλη; ρώτησε. — Δεν τον ξέρω εγώ, τον ήξερε η μάνα του παιδιού. Μην τον ξέρεις κι εσύ; — Ναι, τον ξέρω. Μα πες μου, πώς πέρασες με διαβατή- ριο γυναίκας; — Δε λέει όνομα το διαβατήριο. — Πώς γίνεται; έκανε σαστισμένος ο χωρικός. Σ’ εποχή πολέμου ένα τέτοιο χαρτί είναι επικίνδυνο. Πώς μπορεί να το υπέγραψε ο Δαφνομήλης; — Το διαβατήριο αυτό χρησιμεύει μόνο σ’ όποιον μπορεί να παρουσιάσει μαζί κι ένα σημάδι. — Τι σημάδι; 2. Σκ ά μπα : σημερινό Ελσαβάν. 3. Ευ σ τ άθ ι ο ς Δαφν ο μ ή λ η ς : στρατηγός του Βασιλείου Β΄, του Βουλγαροκτόνου.