Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου

T O N K A I Ρ Ο Τ ΟΥ Β ΟΥΛ ΓΑ Ρ Ο Κ Τ Ο Ν ΟΥ [21] Ο Κατεπάνω δεν ήταν μόνος. Δύο αξιωματικοί στέκου- νταν στην πόρτα και άκουαν τις τελευταίες παραγγελίες που τους έδινε ο στρατηγός για το νυχτερινό πανηγύρι, ενώ δυο τρεις δούλοι τού καρφίτσωναν τη χλαμύδα στους ώμους και τον στόλιζαν με τα παράσημα και διαμαντικά του αξιώ­ ματός του. Με το χέρι έκανε νόημα σ’ όλους να φύγουν, κι όταν έκλεισε η πόρτα κι έπεσε πάλι στη θέση της η βελουδένια κουρτίνα, γύρισε στον Νικήτα. — Ήλθες και πριν, είπε, μα είχα δουλειά. Έχεις τίποτα σοβαρό να μου αναγγείλεις; — Όχι, στρατηγέ, ήλθα να πάρω διαταγές σου. Φεύγω αύριο πρωί για τη Βιδύνη, 8 όπου πηγαίνω γράμματα για τον μεγάλο Βασιλέα μας. — Έρχεσαι από τη Βασιλεύουσα; — Όχι, από τη Θεσσαλονίκη. — Είδες τον Δραξάν; 9 8. Β ι δ ύ ν η : οχυρό φρούριο του Σαμουήλ στον Δούναβη. Τόσο οχυρό ήταν, που ο Βασίλειος Β΄ το πολιόρκησε οκτώ μήνες, πριν κατορ- θώσει να το κυριεύσει το φθινόπωρο του 1004. 9. Δρ α ξ άν : στρατηγός Βούλγαρος. Όταν ο Βουλγαροκτόνος πολιόρ­ κησε τα Βοδενά στα 1003, ο Δραξάν αντιστάθηκε με μεγάλη αν- δρεία. Αλλά στο τέλος έπεσε το φρούριο και αλυσοδεμένο έφεραν τον Βούλγαρο στρατηγό εμπρός στον Βασίλειο. Ο Αυτοκράτορας όχι μόνο τον εσυγχώρησε, αλλά και του έδωσε τίτλους και τιμές και τον πάντρεψε με μιαν Ελληνίδα στη Θεσσαλονίκη, όπου έζη- σε ήσυχος μερικά χρόνια. Μόνο όρο τού είχε βάλει ο Βασίλειος να μη γυρίσει στη Βουλγαρία. Η αγάπη όμως της ελευθερίας ενίκησε κάθε άλλο αίσθημα, και ο Δραξάν, παρατώντας τη γυναίκα του