Τι φοβάται το Ισραήλ από την Παλαιστίνη;

RAJA SHEHADEH 24 νωρίς στη λίμνη Τιβεριάδα, στο Βόρειο Ισραήλ, άνοιγαν τα χαλιά τους κοντά στο νερό και άναβαν φωτιές για μπάρ- μπεκιου, τραγουδούσαν και χόρευαν διαρκώς. Όπως το περιέγραφε ο ίδιος, «κάθε χρόνο, λίγοι άνθρωποι πνίγο- νταν. Γιατί όχι; Οι Άραβες πνιγόμαστε στην ανεξαρτησία τους. Το απόγευμα ήμασταν στενοχωρημένοι και αισθα- νόμασταν άσχημα καθώς έπρεπε να γυρίσουμε σπίτι. Εκεί- νη τη στιγμή τελείωνε η ελευθερία μας […] ώστε η ελευ- θερία των άλλων, που είναι η δημοκρατία, να ξεκινήσει». Αυτή την τελευταία φράση ο Σαλίμ την έλεγε δυνατά, σαν να φώναζε σύνθημα. Την ώρα που αυτός και άλλοι περίπου 160.000 Παλαι- στίνιοι, οι οποίοι είχαν καταφέρει να παραμείνουν στα εδά- φη που συγκρότησαν το Ισραήλ, έπρεπε να τα βάλουν με το ιδιότυπο καινούργιο πεπρωμένο τους, η γενιά των Παλαι- στινίων που γεννήθηκε στη Δυτική Όχθη μετά το 1948, στην άλλη πλευρά της «γραμμής ανακωχής» ή της «πράσι- νης γραμμής», * υπό την κυριαρχία της Ιορδανίας, κυριο- λεκτικά αγνοούσε όσα συνέβαιναν στο γειτονικό Ισραήλ. * Αναφορά στις συμφωνίες ανακωχής του 1949 ανάμεσα σε Αί- γυπτο, Λίβανο, Ιορδανία, Συρία και Ισραήλ, που έθεσαν τέλος στις διενέξεις του 1948 και όρισαν τις –όχι επίσημες– συνορια- κές «πράσινες», όπως ονομάστηκαν, γραμμές ανάμεσα στο κομ- μάτι της Γάζας που κατέχουν η Ιορδανία και το Ισραήλ και, αντί- στοιχα, στο κομμάτι της Γάζας που κατέχουν η Αίγυπτος και το Ισραήλ.