Τι δε θα γίνω όταν μεγαλώσω (Διαβάζω ιστορίες)

Ε ίμαι η Σιλβί. Το κανονικό μου δηλαδή είναι Αργυρώ. Έτσι με βάφτισαν, από τη συνονόματη γιαγιά. Η μαμά μου όμως είναι καθηγήτρια γαλλικών και επειδή το Αργυρώ τής φάνηκε πολύ συνηθισμένο, αποφάσισε να με φωνάζει Σιλβί, κάτι σαν Αργυρώ στα γαλλικά. Ο μπαμπάς δεν της έφερε αντίρρηση, γιατί μπορεί εκείνος να μην ξέρει λέξη γαλλικά, όμως πολύ του άρεσε το όνομα. «Και σπάνιο και μι- κρό και πρωτότυπο και της μαμάς μου» έλεγε σε όσους τον ρωτούσαν από πού βγαίνει. Περιττό βέβαια να σας πω ότι η μεγάλη η Αργυρώ, η γιαγιά μου, που δεν της άρεσε ούτε η Γαλλία ούτε το Σιλβί, με φώναζε από την πρώτη στιγμή Αργυ- ρούλα, κάτι που έφερνε στη μαμά τρο- μερό πονοκέφαλο. 5