Τι απομένει απ' τη φωτιά

ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΑΠ’ ΤΗ ΦΩΤΙΑ 13 igni”.* Πιάσε τη ζωή από την άλλη άκρη. Και μη διστάζεις. Πάντα να ξέρεις ότι τελικά το παρόν είναι κατεξοχήν αυτό που μένει αβίωτο. Αυτό ακριβώς είναι που προσώρας σ’ εμποδίζει να αφηγηθείς. Γράψε όμως για να λεφτερωθείς». Πέρασαν μέρες. Κι ένα βράδυ –ότι είχα γυρίσει από μακρι- νό περίπατο– έβαλα ένα ποτήρι κρασί κι έκατσα μπρος στο άσπρο χαρτί. Αυτό ήταν. Άρχισα να γράφω στη λευκή σελίδα ή, μάλ- λον, να σηκώνω τον καιρό, σαν να ήταν ο χρόνος ένα σε- ντόνι και πήρα να το τραβώ, να ξεσκεπάσω το αποκάτω σώμα που κοιμόταν. Όσα πέρασα τα έβαλα στη σειρά, χρόνο με τον χρόνο, να μην μπερδεύεται όποιος τα διαβάσει. Κι έβαλα όλα τα ονόματα κι όλους τους τόπους, κι ανάμεσα και τις δικές μου σκέψεις. *** * «Τριγυρίζουμε μες στη νύχτα και μας κατακαίει η φω- τιά». Η Τάτι μού είπε ότι η επιγραφή αυτή λέγεται inscripción de cáncer και regresión. Ο δάσκαλος των ελληνικών που ρώτησα τη μετέφρασε «καρκινική» και «παλίνδρομη», επειδή διαβάζεται και ανάποδα. Η Τάτι μού είπε επίσης ότι είναι και τίτλος ταινίας ενός Γάλ- λου, ονόματι Γκυ Ντεμπόρ, η οποία αναφέρεται στον χρόνο που κυλάει, στη φωτιά της επανάστασης, στη νιότη, στον έρωτα και στη μάχη όπου πάνε οι άνθρωποι για να πεθάνουν,τυφλωμένοι σαν «ταξιδιώτες που περ- νάνε» (αλλά εγώ την ταινία δεν την είδα).