Timeless: Ο Ντιέγκο και οι φύλακες του απερατλαντικού

43 h Οι φωνές από κάτω μετατράπηκαν σε ουρλιαχτά τρόμου. Πανικού. Ο ένας έριχνε κάτω τον άλλο στην προσπάθειά του να ξεφύγει. Ο Ντιέγκο ακολούθησε τα δάχτυλα που έδει- χναν το μεγάλο ρολόι στην κορυφή του Δημαρχείου, που λαμπύριζε στον πρωινό ήλιο. Στην αρχή σκέφτηκε πως το ρολόι πρέπει να είχε χαλάσει, αφού έμοιαζαν να λείπουν οι δείκτες. Εξακολουθούσαν να γίνονται πού και πού σεισμοί εξαιτίας των νέων ρηγμάτων στα σημεία που ο φλοιός της Γης είχε ξαναενωθεί, αλλά δεν έφταιγε αυτό. Οι δείκτες ήταν ακόμη στη θέση τους· απλά γυρνούσαν τόσο γρήγορα που είχαν γίνει σχεδόν αόρατοι. Και γυρνούσαν προς τα πίσω. Το θέαμα έκανε την όραση του Ντιέγκο να θολώσει. Ανα- γκάστηκε να σκύψει και να κρατηθεί από τα πλάγια της σανίδας για να διατηρήσει την ισορροπία του. Κι όταν το έκανε, είδε την άδεια πλατεία. Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι είχαν χαθεί. Κανείς δεν υπήρχε ούτε στους γύρω δρόμους. Τα κανάλια και οι ράγες ήταν άδεια, κανένα αερόπλοιο δεν πέταγε στον ουρανό, από κανένα ατμόπλοιο στο λιμάνι δεν έβγαινε πια καπνός. Ήταν όλα τόσο ήσυχα. Η ανάσα του Ντιέγκο αντηχούσε μες στο κεφάλι του. Ο μοναδικός άλλος ήχος ήταν το μουρ- μουρητό των δεικτών του ρολογιού. Η σανίδα του άρχισε να δονείται. Τα κτίρια άρχισαν να τρέμουν. Οι δείκτες ξαφνικά πάγωσαν και ο κόσμος φάνηκε να σταματά απότομα. Ακόμα και ο Ντιέγκο, η ανάσα στον λαιμό του, η σανίδα στον αέρα– Κι ύστερα ο κόσμος άρχισε να βρυχάται.