Timeless: Ο Ντιέγκο και οι φύλακες του απερατλαντικού

26 h Ξεχώρισε μια σιλουέτα στο σκοτεινό σημείο ανάμεσα σε δυο παράθυρα. Η μορφή πρόβαλε στο φως της μέρας. Δεν ήταν του πατέρα του. Πιο κοντή. Κορίτσι; Δύσκολο να κα- ταλάβει. Φορούσε χοντρά προστατευτικά γυαλιά και κασκέ- το αεροπόρου. Έδειχνε περίπου στην ηλικία του. «Ποια είσαι;» ρώτησε ο Ντιέγκο. Το κορίτσι έστεκε ακίνητο. Όταν μίλησε ξανά, το στόμα της δε σάλεψε και η φωνή της αντήχησε μες στο μυαλό του. Πέτα. Κι ύστερα εξαφανίστηκε. Μια ριπή ανέμου. Ο Ντιέγκο στράφηκε απότομα και είδε το κορίτσι να πηδά έξω από το παράθυρο. «Όχι, μη!» Έτρεξε ξοπίσω της. Κοίταξε τον πολύβουο δρόμο δέκα πατώματα πιο κάτω, το κορίτσι όμως δεν κει- τόταν τσακισμένο στις ράγες του τρένου, ούτε επέπλεε ανά- σκελα στο κανάλι. Αντίθετα, πετούσε σαν βολίδα στον αέρα, πάνω στη δική της σανίδα βαρύτητας. Πέτα! Η φωνή ηχούσε επιτακτική μες στο μυαλό του. Έπρεπε να κινηθεί. Έπρεπε να δράσει. Άρπαξε από τον πάγκο τη σανίδα βαρύτητας. Πέρασε τον εξοπλισμό ατμού στους ώμους. Το βάρος του μπρούτζι- νου καυστήρα και του μετατροπέα πίεσης τον έκανε να χά- σει λίγο την ισορροπία του, κατάφερε όμως να σταθεί στα πόδια του και να τρέξει προς το παράθυρο. Φόρεσε τα χο- ντρά δερμάτινα γάντια – γεμάτα κουμπιά και ενωμένα με τον εξοπλισμό με λεπτούς σωλήνες. Σύνδεσε τον ρυθμιστή μέτρησης ισχύος, ανέβασε διακόπτες, άκουσε τον γνώριμο συριγμό καθώς ο καυστήρας έπαιρνε μπροστά– Και βρέθηκε να πηδά στον ουρανό.