Θουκιδίδη Ιστορία Α Λυκείου

συμπληρωματικεσ ερωτησεισ 3, Kεφ. 74, 1-3 ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 3ο ΒΙΒΛΙΟ [ 133 ] β. Είναι φανερό ότι ο ρόλος των «προστατών» και της έμμισθης στρατιωτικής υποστήριξης εξαντλείται ως το σημείο που εξυπηρετούνται ή συμπίπτουν τα συμφέροντά τους με αυτά όσων έρχονται δήθεν να συνδράμουν. Η συμπα- ράστασή τους είναι υπολογισμένη και ιδιοτελής, ευκαιριακή και σκόπιμη, και γι᾽ αυτό δε διακινδυνεύουν τη ζωή τους σε κρίσιμες ώρες. Επειδή μάλιστα δεν πιστεύουν σε αρχές και ιδανικά, όταν οι εξελίξεις είναι αρνητικές, σε σχέση με τον ορίζοντα των προσδοκιών τους, εγκαταλείπουν τους «συντρόφους» τους στο έλεος του ολέθρου που οι ίδιοι με τις επιλογές και τις σκοπιμότητές τους προκάλεσαν ή ενίσχυσαν. 7. Ποιες επιπτώσεις είχε στους ολιγαρχικούς η εγκατάλειψή τους από τους πολι­ τικούς προστάτες τους και από τους μισθοφόρους συμπολεμιστές τους; u Η φυγή τους επέδρασε δυσμενώς στους ολιγαρχικούς, αφού άλλωστε είχαν ηττηθεί στις συγκρούσεις και έξω από την πόλη και μέσα σ᾽ αυτήν. Θα κλόνι- σε το ηθικό τους, θα μείωσε την αγωνιστική τους διάθεση και θα περιήλθαν σε κατάσταση απόγνωσης. Εξάλλου είχαν τη συναίσθηση ότι διέπραξαν πραξικόπη- μα δολοφονώντας δημοκρατικούς ηγέτες και πολίτες, ανατρέποντας τη νόμιμη εξουσία, καταλύοντας την ελεύθερη λειτουργία του θεσμού της βουλής και της εκκλησίας του δήμου, και σκοτώνοντας συμπολίτες τους. 8. Τα γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους με τους συνεκτικούς άξονες του χρό­ νου και του τόπου και την αιτιώδη σχέση. α. Να βρείτε από το κείμενο στοιχεία που τεκμηριώνουν τη θέση αυτή. β. Να χαρακτηρίσετε τη σύνδεση των γεγονότων (= εξωτερική – εσωτερική) αντίστοιχα. u Η εξέλιξη των γεγονότων είναι ευθύγραμμη, καθώς ο εμφύλιος παίρνει δραμα- τικές διαστάσεις. Έτσι ο ιστορικός ενεστώτας ( γίγνεται, νικᾷ, ἐμπιπρᾶσι ) προσδίδει στον λόγο αμεσότητα και ζωντάνια. Η παράλλαξη της αιτίας (ἰσχύς τε καὶ πρού- χων ) είναι φανερή και ποικίλλει την έκφραση. Οι σύνθετοι ρηματικοί τύποι ( ξυνε- πελάβοντο, κατεκαύθη, ὑπεξανήγετο ) δηλώνουν βραχυλογικά και πυκνά πολλές επιρρηματικές σχέσεις του υποκειμένου με τη ρηματική ενέργεια, οι οποίες φωτί- ζουν παραστατικά και εξελικτικά τη χρονική και τοπική κλιμάκωση της δράσης. Οι παραστατικές εικόνες (οπτικές και ακουστικές) αισθητοποιούν τη δράση. Επίσης, διάχυτη είναι η έντονη κινητικότητα και δράση (εξωτερική – εσωτερική/κίνηση των παθών) που μαρτυρούν τη σφοδρότητα της συμπλοκής και το μένος κατά του αντιπάλου ( μάχη γίγνεται, βάλλουσαι, γενομένης τῆς τροπῆς, ἐμπιπρᾶσι, ἐν