Θνητοί θεοί (Ο πόλεμος της θεάς 2)

[ 23 ] «Ο μόνος τρόπος να βρεθείς στην άλλη πλευρά είναι να δια- βείς το πέρασμα» είπε η Δήμητρα. «Όσους έχω βάλει σε κίνδυνο… θα ήθελα να τους δω ασφα- λείς. Τους παρέσυρα μαζί μου πριν» είπε, και σώπασε σκεφτική. «Πάντα όμως προς τη σωστή κατεύθυνση». «Πάψε να προσπαθείς να με κάνεις να το πω αντί για σένα» είπε η Δήμητρα. «Πες το πια». «Θα ξεκινήσω άλλον έναν πόλεμο». «Γιατί;» «Γιατί είμαστε φτιαγμένοι να πολεμάμε, κι είμαστε φτιαγ- μένοι να νικάμε». «Α» είπε η Δήμητρα. «Αυτό ήθελα να ακούσω». «Ναι. Αυτό. Θα καταδιώξω κάθε αγύρτη θεό ή θηρίο. Θα ξερι- ζώσω τα κεφάλια από τους ώμους τους. Η Κασσάνδρα θα τους κάνει σκόνη.Μια τελευταίαφουρνιά ηρώων στο πεδίο της μάχης. Θα είναι μεγαλόπρεπο το θέαμα. Κάτι άξιο να γραφτεί σταβιβλία». «Κι αν νικήσετε, θα ξανακερδίσετε την αθανασία σας;» «Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουμε, τουλάχιστον θα είμαστε οι τελευταίοι που θα πεθάνουν». «Είσαι τόσο σίγουρη» είπε η Δήμητρα. «Είμαι, θεία μου» είπε η Αθηνά. Κοίταξε ψηλά, τον ήλιο του Άινταν που έκαιγε στον ουρανό. «Πιστεύω πραγματικά, αληθι- νά, πως οι Μοίρες ευνοούν εμάς ». «Οι Μοίρες σάς ευνοούν» είπε ήρεμα η Δήμητρα. «Και λοι- πόν; Ποιο είναι το πρώτο σας βήμα;» «Το πρώτο βήμα» είπε η Αθηνά. Είχε αρχίσει να βηματίζει πάνω κάτω στη θεία της, χωρίς να το καταλάβει. «Να προσπα- θήσουμε να βρούμε την Άρτεμη. Να τη σώσουμε από τα θηρία της ζούγκλας και να κερδίσουμε άλλον έναν στρατιώτη».