Θέα Ακρόπολη

14 ΛΟΥΚΙΑ ΔΕΡΒΗ χυτές γάμπες, μεγάλαμελιάμάτιακαι μακριά ξανθά, σπαστά μαλλιά πιασμένα δεξιά κι αριστερά με δυο άσπρα χτενάκια. «Σε τρεις μέρες φεύγω…» απάντησε στην ερώτησή της. «Δεν πα να φεύγεις όποτε θέλεις…» «Εσύ με ρώτησες». «Ε και; Έτσι ρώτησα». «Θύμωσες που δεν σου δανείζω το παραδάκι;» τη ρώτη- σε ο Λουκάς. «Φαντάζομαι πως, αν δάνειζες διακόσιες χιλιάδες σε όσες σου το ζητούσαν, θα είχες μείνει τώρα ταπί. Και τότε ποια θα σε ήθελε, ρε Λουκά;» «Είσαι μάγκας, αλλά λες πολλά…» της είπε γελώντας και άναψε τσιγάρο «…και δεν μου είπες τι τα θες». «Φεύγω» είπε ηΘέκλα δένοντας την ποδιά στη μέση της. «Κάνε ό,τι νομίζεις, εγώπάω για μπάνιο στην πισίνα» της είπε. Η Θέκλα έβαψε βιαστικά τα βλέφαρά της με μπλε σκιά και κοίταξε το ρολόι. Σε πέντε λεπτά έπρεπε να είναι στην είσοδο του προσωπικού για να χτυπήσει κάρτα. Πάνω στο κομοδίνο ο Λουκάς είχε ακουμπήσει ένα βιβλίο: Η τέχνη του πολέμου του Σουν Τζου. Ναι, τέτοια βιβλία θα διάβαζε ένας ελληνορώσος έμπορος οπλικών συστημάτων. Ποτέ δεν δέ- χτηκε από αυτόν τον άνθρωπο ούτε ένα δώρο από όσα της είχε προσφέρει: αρώματα, φουλάρια, βραχιόλια. Πρώτη φορά τού ζητούσε κάτι στα δύο χρόνια της γνωριμίας τους,