Θέα Ακρόπολη

16 ΛΟΥΚΙΑ ΔΕΡΒΗ Στο μικρό αλλά εντυπωσιακό λόμπι μπαρ αυτού του ορό- φου προσφέρονταν δωρεάν καφέδες, κρύες σαλάτες και σάντουιτς, τυριά, αλλαντικά και γλυκίσματα, ενώ το από- γευμα τα αναψυκτικά, τα αλκοολούχα ποτά, οι εσπρέσο, τα καναπεδάκια και οι πάστες γίνονταν ανάρπαστα. Όσες δού- λευαν στον έβδομο προτιμούσαν την Κάτια από τις σερβι- τόρες και περνούσαν από το λόμπι μπαρ για να διαπιστώ- σουν αν είχε βάρδια εκείνη. Υπήρχε ένα μυστικό ανάμεσα σ’ εκείνην, στις τρεις εναλλασσόμενες ρεσεψιονίστ και στις δυο καμαριέρες του ορόφου, τη Φώφη και τη Θέκλα. Όταν η Κάτια είχε βάρδια, όλες γεύονταν κάτι από τον μπουφέ των πελατών, αρκεί να μην τις έβλεπε κανείς. Καμία δεν το μαρτυρούσε και όλες το περίμεναν: έναν καφέ, ένα γλυκό, μερικά καναπεδάκια με σολομό ή πατέ, με γαρίδες ή ροκ- φόρ. Αυτή η μικρή παρανομία και η αίσθηση ενός προνο- μίου που τους χάριζε τους έφτιαχναν τη μέρα. Καθώς η υπάλληλος έκανε τσεκ ιν έναν Γάλλο, η Θέκλα κατάφερε να περάσει απαρατήρητη μπροστά από το λόμπι μπαρ και τη ρεσεψιόν και να κατέβει από τις σκάλες υπη- ρεσίας ως το πρώτο υπόγειο, έπεσε όμως πάνω στον φίλο του Παρμενίωνα, τον Τριπόδη της ασφάλειας, που εκείνη την ώρα είχε βάρδια στην είσοδο του προσωπικού. Την κα- λημέρισε και την κοίταξε μ’ ένα κράμα σεβασμού και ενοχής, γιατί ήταν μάρτυρας του Παρμενίωνα για το διαζύγιό τους. Άι στον διάολο, αχάριστε, είπε μέσα της η Θέκλα, όταν μου