Θα γίνω ποτάμι

37 Θ Α Γ Ι Ν Ω Π Ο Τ Α Μ Ι αντιδρούσαν. Μπροστά στην απεραντοσύνη της αγκαλιάς του Γουίλ, ο μπαμπάς και ο Ογκ, η εξουσία και η ευπρέ- πεια, όλα συρρικνώνονταν. Ακόμα και τα βουνά τριγύρω, ακόμα και οι συνέπειες, όλα έμοιαζαν μικρά κι ασήμαντα. Εκείνο το πρωί, είχα φύγει απ’ τη φάρμα ως ένα συνη- θισμένο κορίτσι μια συνηθισμένη μέρα. Δεν μπορούσα ακόμη να προσδιορίσω τον νέο χάρτη που ξεδιπλωνόταν μέσα μου, ωστόσο ήξερα πως επέστρεφα σπίτι αλλιώτικη. Ένιωθα όπως θα ένιωθαν μάλλον οι εξερευνητές, για τους οποίους μαθαίναμε στο σχολείο, όταν πρωτοαντίκριζαν μια μακρινή, μυστηριώδη ακτή, μέσα στη φαινομενικά ατέρ- μονη θάλασσα. Ξαφνικά, σανΜαγγελάνος της ψυχής μου, κατάλαβα τι είχα ανακαλύψει. Έγειρα το κεφάλι στον φαρ- δύ ώμο του Γουίλ κι αναρωτήθηκα από πού κι από ποιον ήρθε και για πόσο καιρό μπορεί ένας πλάνης να μείνει στον ίδιο τόπο.