Θα γίνω ποτάμι

20 S H E L L E Y R E A D αιφνιδιαστικό χαμόγελο που φώτισε το βρόμικο πρόσωπό του. Σάστισα που με τσάκωσε να τον κοιτάζω. Μια φού- ντωση μού γαργάλησε τον αυχένα. Ανασήκωσε πάλι το κα- πελάκι του, όπως πριν, γύρισε μπροστά και συνέχισε να περπατάει. Δεν έβλεπα το πρόσωπό του, μα ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι εξακολουθούσε να χαμογελάει. Ξέρω, εκ των υστέρων, ξέρω πως ήταν μοιραίο. Γιατί θα μπορούσα να του γυρίσω την πλάτη και να κινήσω προς τη Νορθ Λόρα, προς το σπίτι, να ετοιμάσω βραδινό, ν’ αφήσω τον Σεθ να επιστρέψει με το πάσο του στη φάρμα, να πε- ράσει τρεκλίζοντας το κατώφλι, να βρεθεί αντιμέτωπος με τον μπαμπά και τον θείο Ογκ και να πληρώσει τη νύφη. Θα μπορούσα έστω να περάσω απέναντι, στην άλλη μεριά της Μέιν, με τα λιγοστά αυτοκίνητα και τις λεύκες ανάμεσα στα πεζοδρόμια. Μα έμεινα εκεί, και όλα άλλαξαν. Έκανα το ένα βήμα μετά το άλλο, αργά αργά, νιώθοντας ενστικτωδώς τη βαρύτητα της απόφασής μου να σηκώνω, να τεντώνω κι αμέσως να χαμηλώνω το πέλμα. Ποτέ κανείς δεν μου είχε μιλήσει για ζητήματα ερωτικής έλξης. Παραήμουν μικρή όταν πέθανε η μητέρα μου για να μάθω από κείνη τέτοια μυστικά, αν και δεν νομίζω πως θα τα μοιραζόταν μαζί μου. Υπήρξε γυναίκα ήσυχη και συνε- τή, εξαιρετικά υπάκουη στον Θεό και τις διδαχές Του. Απ’ όσο θυμάμαι, αγαπούσε τον αδελφό μου κι εμένα, μα η στοργή της φανερωνόταν μόνο μέσα από αυστηρές παρα- μέτρους, καθώς μας κουμάνταρε με τη βαριά απειλή των ενδεχόμενων επιδόσεων μας την Ημέρα της Κρίσης. Είχα δει, κάποιες φορές, το προσεκτικά κρυμμένο πάθος της να