Θάρρος ή αλήθεια

1 Τ ο ραδιόφωνο παίζει το Walk like an Egyptian . Στη Λιβ Αντρέασον αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι. Ο ταξιτζής μυρίζει ιδρώτα και ο σβέρκος του είναι γεμάτος μικροσκο- πικά σπυράκια. Κουνάει ρυθμικά το κεφάλι του. Πού και πού την κοιτάζει από τον καθρέφτη. Εκείνη αποστρέφει κάθε φορά το βλέμμα της. Δεν πειράζει, σκέφτεται η Λιβ. Σε συγχωρώ που μυρί- ζεις ιδρωτίλα, γιατί σου έτρεξαν τα σάλια όταν με είδες να ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου, κι ας μου ρίχνεις καμιά τριανταριά χρόνια. Πριν από τέσσερα χρόνια, κάποιος από την Taxi Stockholm της έσωσε τη ζωή και από τότε είναι πιστή στην εταιρεία. Σε αντίθεση με τους φίλους της, δεν χρησιμοποιεί ποτέ Uber. Το βλέμμα του ταξιτζή ψάχνει πάλι το δικό της. Εκείνη κοιτάζει αλλού, κοιτάζει την πόλη. Χειμωνιάτικοι δρόμοι, χειμωνιάτικη χώρα. Οι άνθρωποι εκεί έξω είναι ντυμένοι ζεστά, τυλιγμένοι στα χοντρά πουπουλένια μπουφάν που φορούν πάνω από τα όμορφα ρούχα τους. Οι αναπνοές τους αχνίζουν στο φως των φαναριών του δρόμου.