Θάρρος ή αλήθεια

C A M I L L A L A C K B E R G 22 «Ξέρεις πότε θα έρθει το φαγητό;» Η Λιβ ξυπνάει απότομα και η ανάμνηση της γυναίκας που εκείνη τη μέρα τής έσωσε τη ζωή διαλύεται σαν ανα- βράζον δισκίο. Ο Άντον την κοιτάζει. Η Λιβ αντιλαμβάνεται ότι σφίγγει υπερβολικά το άδειο ποτήρι. Το αφήνει μπρο- στά της. «Νομίζω ότι το κέτερινγκ θα είναι εδώ στις εννιά». «Ήδη πεινάω». Ο Άντον κάνει με την παλάμη του έναν κύκλο πάνω στο στομάχι του, σαν παιδί. Η Λιβ γελάει. Αυτός βάζει το χέρι στην τσέπη και βγάζει το κινητό. «Σιγά μην περιμένω. Θα παραγγείλω φαγητό από το Foodora» μονολογεί. «Ω ναι, αυτό θα κάνω. Ένας μικρός, λαχανιασμένος Ινδός θα μου φέρει την πίτσα μου». Η Λιβ δεν τον ακούει πια. Πηγαίνει στο έπιπλο που βρίσκεται κάτω από την επιτοίχια τηλεόραση στην άλλη άκρη του τεράστιου δωματίου. Ανοίγει τα συρτάρια. Κοι- τάζει το περιεχόμενό τους. Τι θα κάνουν έξι ώρες; Θα πιουν. Ναι, εντάξει. Θα φάνε. Όμως η Λιβ θέλει να κάνει κάτι ακόμα. Ανακαλύπτει μια παλιά Monopoly. Τη βγάζει από το συρτάρι. Ανασηκώνει το καπάκι, ελέγχει το ταμπλό και τις κάρτες. Χωρίς να πει κάτι στους άλλους, πηγαίνει στους καναπέδες. Αφήνει το παιχνίδι πάνω στο τραπέζι και αρχίζει να στήνει τα μεταλλικά πιόνια.