Θάρρος ή αλήθεια

Θ Α Ρ Ρ Ο Σ Ή Α Λ Η Θ Ε Ι Α 21 τερα σπίτια, εμπορικά κέντρα, όμορφα παλιά κτίρια. Προ- χωρούσε στο σκοτάδι και την παγωνιά σαν υπνωτισμένη. Δεν ένιωθε τίποτα, δεν σκεφτόταν τίποτα. Ή μάλλον, σκε- φτόταν το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Τι είχε συμβεί τελι- κά; Ξαφνικά, αντιλήφθηκε ότι περπατούσε δύο ώρες. Στα- μάτησε στη Γέφυρα Ντάνβικ, κοίταξε κάτω το σκοτάδι, και σκαρφάλωσε στο κιγκλίδωμα. Η κυκλοφορία ήταν αραιή, ανύπαρκτη – όμως ένα αυτοκίνητο φρέναρε πίσω της. Άκουσε τα λάστιχα να στριγκλίζουν. Η Λιβ έστρεψε το κε- φάλι. Στα πλαϊνά του αυτοκινήτου διάβασε Taxi Stockholm. Οδηγούσε γυναίκα. Ήταν κοντή και στρουμπουλή και έμοιαζε με μαμά που όλη μέρα μαγειρεύει. «Μην το κάνεις» ούρλιαξε. «Για όνομα του Θεού, μην το κάνεις!» Η Λιβ δεν απάντησε, γύρισε ξανά προς το σκοτάδι. Η γυναίκα ηρέμησε. Της ξαναμίλησε, αλλά η φωνή της δεν ήταν πια τόσο απελπισμένη και δραματική. Πλησίασε τη Λιβ αργά. Και σκυφτά. «Καρδούλα μου, μην πέσεις. Ό,τι κι αν έγινε, όλα θα φτιάξουν. Σκέψου ότι έχεις μια οικογένεια που σε αγαπάει. Έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου». Η Λιβ έστρεψε πάλι αργά το κεφάλι και την κοίταξε. Η γυναίκα έκλαιγε, η παγωνιά και ο αέρας είχαν κοκκινίσει τα μάγουλά της. Άπλωσε το χέρι της στη Λιβ. Μέχρι και σήμερα δεν ξέρει γιατί άπλωσε κι αυτή το δικό της. Έπια- σε το χέρι της γυναίκας και κατέβηκε από το κιγκλίδωμα. Αγκαλιάστηκαν. Μετά, η γυναίκα πήγε τη Λιβ στο σπίτι. ***