Θάρρος ή αλήθεια

Θ Α Ρ Ρ Ο Σ Ή Α Λ Η Θ Ε Ι Α 17 Λιβ βρήκε εκείνο το διαμέρισμα στο Γκέρντετ. Όμως ήθελε κάτι μόνο δικό της. Ένα μέρος όπου θα μπορούσε να είναι μόνη της και να αράζει. Και δεν ήταν σίγουρη ότι η Μαρ- τίνα θα καταλάβαινε. Ή ότι δεν θα το έλεγε σε κανέναν. Η Μαρτίνα κάτι λέει. Η Λιβ την ακούει, αλλά δεν κατα- λαβαίνει τίποτα. Χτυπάει η πόρτα. Η φωνή του Μαξ. «Εγώ είμαι». «Μια στιγμή» λέει η Μαρτίνα. Σηκώνεται, ανεβάζει το εσώρουχο και ισιώνει το φόρεμά της. Κοιτάζεται στον κα- θρέφτη και κάνει νόημα στη Λιβ να ανοίξει την πόρτα. Η Λιβ τούς αφήνει μόνους. Καθώς κατευθύνεται προς την τραπεζαρία, ακούει την πόρτα να κλείνει και να κλειδώνει. Στη θέση όπου πριν από λίγα λεπτά ο Μαξ έχωσε το δάχτυλό του στο στόμα της, στέκεται τώρα ο Άντον. Κρα- τάει το τηλέφωνό του και το συνδέει στα ηχεία. Η μουσική δονεί όλο το δωμάτιο, από όλες τις κατευθύνσεις. Ο Άντον κάτι λέει, τα χείλη του κινούνται, όμως η μουσική –μάλλον είναι Ριάνα, σκέφτεται η Λιβ– σκεπάζει τα πάντα. Ο Άντον χαμηλώνει την ένταση, χώνει το τηλέφωνο στην τσέπη του παντελονιού του και τη συναντά στη μέση του δωματίου. «Είσαι πολύ όμορφη» της λέει. «Μοντέλο της συμφο- ράς». Η Λιβ καταλαβαίνει ότι προσπαθεί να δείξει πως έχει αυτοπεποίθηση και πως είναι χαλαρός, αλλά ξέρει ότι είναι νευρικός. Ο λαιμός του γέμισε κοκκινίλες. Πηγαίνει να βά- λει ποτό. «Έλα μαζί μου». Της αρέσει ο Άντον. Είναι ένας από τους δημοφιλείς νεαρούς στο σχολείο του Σκούρου, προφανώς γιατί είναι