Θάνατος στη Βενετία

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ | 15 να συλλογιστεί τη φύση και τη σημασία αυτού που του συ­ νέβαινε. Ήταν μια επιθυμία για ταξίδι και τίποτα παραπάνω, πα­ ράφορη όμως, που τον κυρίευσε σε βαθμό παροξυσμού και κλιμακώθηκε ως την παραίσθηση. Η λαχτάρα του γινόταν όραμα, η φαντασία του, που δεν είχε ακόμα καταλαγιάσει από την πρωινή εργασία, πάσχιζε να συγχωνεύσει σε μιαν εικόνα όλα τα θαυμαστά και τα τρομερά του πολύμορφου αυτού κόσμου για να τα παρουσιάσει διαμιάς: είδε, είδε ένα τοπίο, ένα τροπικό έλος κάτω απ’ τον θολό, βαρύ ουρανό, υγρό, πληθωρικό και τεράστιο, έναν αρχέγονο αγριότοπο από νησιά, βάλτους και νεροσυρμές που κατέβαζαν λάσπη, είδε μέσα από τα θεριεμένα αγριόχορτα, μέσα από τη ζωηρή, φουντωμένη βλάστηση με τα παράξενα άνθη είδε κορμούς φοινίκων τριχωτούς να ορθώνονται μέχρι πέρα· δέντρα με κορμούς στρεβλωμένους αλλόκοτα και τις γυμνές τους ρίζες να βυθίζονται σε νερά που λίμναζαν καθρεφτίζοντας τις πρά­ σινες σκιές τους, κι ανάμεσα στα νερολούλουδα, κατάλευκα και μεγάλα σαν πιατέλες, είδε πουλιά εξωτικά με πόδια μα­ κριά και δύσμορφα ράμφη να στέκονται ακίνητα στα ρηχά λοξοκοιτάζοντας· είδε, ανάμεσα στα καλάμια μιας λόχμης από μπαμπού, μια τίγρη να ελλοχεύει με τα πυρωμένα μάτια της να σπιθίζουν κι ένιωσε την καρδιά του να σπαρταράει από δέος κι ακαθόριστη προσδοκία. Ύστερα το όραμα έσβη­ σε και ο Άσενμπαχ συνέχισε τον περίπατό του πλάι στους φράχτες των μαρμαράδικων του νεκροταφείου. Τα ταξίδια, από τότε τουλάχιστον που το εισόδημά του το επέτρεπε να τα απολαμβάνει όπως ήθελε, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μέτρο για την υγεία του, το οποίο έπρε