Θάνατος στη Βενετία
| 11 ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΠΡΏΤΟ Ο Γκούσταφ Άσενμπαχ ή φον Άσενμπαχ, όπως ονομα ζόταν επισήμως από την ημέρα που έκλεισε τα πενή ντα του χρόνια, ξεκίνησε μόνος από το διαμέρισμά του στην Πριντσρεγκέντενστράσε του Μονάχου για έναν μεγάλο πε ρίπατο· ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγευμα του έτους 19…, που η απειλητική του όψη πλανιόταν ήδη επί μήνες πάνω από την ήπειρό μας. Νιώθοντας μια έξαψη μετά την επίπονη και επισφαλή εργασία του πρωινού, η οποία τώρα ακριβώς απαιτούσε απ’ αυτόν την ύψιστη συγκέντρωση, περίσκεψη, διεισδυτικότητα και πειθαρχία της θέλησης, δεν μπορούσε να αναστείλει τον παραγωγικό μηχανισμό μέσα του –εκεί νο το «motus animi continuus», ουσιώδες κατά τον Κικέ ρωνα γνώρισμα της ευγλωττίας– που δεν είχε καταλαγιάσει ούτε μετά το γεύμα, καθώς ο συγγραφέας δεν είχε κατα φέρει να παραδοθεί στον ανακουφιστικό, γλυκό μεσημε ριάτικο ύπνο, τον τόσο απαραίτητο καθημερινά για τις φθί νουσες πλέον δυνάμεις του. Έτσι λοιπόν, μετά το τσάι βγή κε στο ύπαιθρο, με την ελπίδα ότι ο καθαρός αέρας και η
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=