Οι θάλασσες του νότου

[ 11 ] και εστίασε την προσοχή του στηδιαδροµήπου ακολουθούσε ο Mαυροστόµης. – Mην πηγαίνεις στο κέντρο, γαµώτο. Eίναι γεµάτο περι- πολικά. – Mην φρικάρεις, αγόρι µου. – ∆εν είναι αυτό το πρόβληµά µας. – O Mουργέλας έχει δίκιο, σχολίασε η Φακιδοµούρα. Όµως ο Mαυροστόµης έψαχνε τη λεωφόρο Σαν Aντρές κι έβγαινε πια στην πλατεία του ∆ηµαρχείου. – Tης µάνας σου... HανήµπορηκραυγήτουMουργέλαέκανετονMαυροστόµη να χαµογελάσει. – ∆εν τρέχει τίποτα, αγόρι µου. Eίναι όλα υπό έλεγχο. Όλα υπό έλεγχο. – Kοίτα τους! HΛόλι είχε δει το παρκαρισµένο περιπολικό στη γωνία του ∆ηµαρχείου. – Ήρεµα... O Mαυροστόµης σήκωσε τα φρύδια του παριστάνοντας τον αµέριµνο και πέρασε δίπλα από το περιπολικό. Ένας στρα- βοφορεµένος µπερές σάλεψε κι εµφανίστηκε το προφίλ ενός προσώπου κιτρινισµένου από τοφως τουφανοστάτη, που τον ταρακουνούσε ένα προεκλογικό πανό: «Mπες µαζί µας στο ∆ήµο». Στο κιτρινισµένοπρόσωποαποτυπώθηκε η εικόνα των ανασηκωµένων φρυδιών. Tα µαύρα µάτια έγιναν δυο σχισµές.