Οι θάλασσες του νότου

[ 8 ] – Eντάξει. Aν δεν θέλετε να πάµε µε τ’ αµάξι, κακό του κε- φαλιού σας. –Mε αµάξι; Mαυροστόµη, δεν θέλωάλλα τραβήγµατα.Άσε να περάσω τη νύχτα µου ήσυχος. – Έχει πάρει το µάτι µου ένα CX θαλασσί, πολύ τζάµι. – Ένα CX! Tότε αλλάζει. ∆εν έχω µπει ποτέ. –ΈναCX! αναφώνησεηΦακιδοµούραµε ταµάτιαστραµµέ- να σε µακρινούς ορίζοντες. – Άσε που µου φαίνεται πως έχει και τηλέφωνο. Mοιάζει περισσότερο µε σουίτα παρά µε αυτοκίνητο, µεγάλε. Mπο- ρούµε να το κάνουµε και οι τέσσερις µέσα στο αυτοκίνητο, οι ρόδες αντέχουνε. – Γουστάρω, γέλασε ο Mουργέλας. Θα τηλεφωνήσω στη γριά: Kοίτα να δεις, πηδάω σ’ ένα CX. – Bγείτε µε τη Λόλι και περιµένετέ µε στη γωνία της χαρτο- ποιίας. OMαυροστόµης διέσχισε την πίστα κάτωαπό τις φωτεινές ριπές. Θα έλεγε κανείς ότι ταπόδια τουαπορροφούσαν τις ηλε- κτρικές εκκενώσεις που εξέπεµπε το λευκό βάθρο, οι οποίες κατέληγαν να γίνουν ένα µε τα µαύρα κατσαρά µαλλιά του. – Συνέχεια εδώστέκεσαι, µπάρµπα. Σαν ταχυδροµικό κου- τί είσαι, είπε στον πορτιέρη περνώντας. – Kάτσε εσύ στη θέση µου κι εγώ πάω µέσα να γλεντήσω. Tεµπέλαρε! – Mην µας πεις και την ιστορία της ζωής σου.