Η ωραιότερη ιστορία που γράφτηκε ποτέ: Τέσσερις σωματοφύλακες και μίσος

ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ 17 ΟΓκούσταφ έμεινε με το βλέμμα καρφωμένο σ’ εκεί- νο το δαχτυλίδι. Έσφιξε τα δόντια. Το μοναδικό του φρύδι που κάλυπτε και τα δυο του μάτια ζάρωσε σαν κάμπια. Χάιδεψε εμμονικά την καράφλα του, ξανά και ξανά, μέχρι τα ίσια μαλλιά που έπεφταν στο σβέρκο του. «Καλιά» είπε με έναν μορφασμό «θα σας ζείξω εγώ ποιος…» «ΓΚΟΥΣΤΑΑΑΑΦ!!!» Τινάχτηκε από την καρέκλα σαν να τον είχε αγγίξει φάντασμα από πίσω και είχε βρεθεί μύτη με μύτη με τον πατέρα του, ενώ ένας σωρός από χαρτιά στροβιλί- στηκαν προς το πάτωμα. Οι τρίχες των φρυδιών του σηκώθηκαν. Τα γυαλιά του παραλίγο να πεταχτούν στον αέρα. Αγκάλιασε τον Κάφκα, προκαλώντας μια έκρηξη σκόνης στο άκαμπτο τρίχωμά του. Για μια στιγ- μή ο Γκούσταφ είχε φανταστεί ότι εκείνος ο επικριτικός βρυχηθμός προερχόταν από το πορτρέτο του πατέρα του. Αλλά αυτό, φυσικά, ήταν αδύνατον. Ηπόρτα άνοιξε άξαφνα και η πραγματική αιτία της τρομάρας εισέβαλε στην αίθουσα, γεμάτος μυς και υπεροψία: ο Μίστερ Σέλερις Ζάργκο αυτοπροσώπως. «Ηλίθιε! Ψεύτη βάτραχε! Εάν νομίζεις ότι πρόκειται να δημοσιεύσω το χαζομυθιστόρημά σου, είσαι γελα- σμένος!…»