Τέσσερις εποχές στο εργαστήριο κεραμικής

TEΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΕΡΑΜΙΚΗΣ 25 είχε άφθονο χρόνο στη διάθεσή της. Ήταν σχήμα λόγου βέβαια, γιατί στην πραγματικότητα ήταν άνεργη. Εάν δηλώσεις άνεργος, οι άλλοι συνήθως σε ρωτούν τι έκανες προηγουμένως, και θέλουν να μάθουν τα πάντα για τη ζωή σου. Στο τέλος, προσποιούνται ότι ανησυχούν λέγοντας «Έχεις περάσει πολλά», συμπεραίνοντας πως είτε έχεις ανασφάλεια για το μέλλον είτε ότι είσαι κοινωνικά απροσάρμοστος. Ωστόσο, η ιδιοκτήτρια του εργαστηρίου είπε απλώς «Σας ζηλεύω!» Αφού κατάλαβε πως η γυναίκα δεν θα έμπαινε σε λεπτομέρειες, η Τζονγκ-Μιν ένιωσε πιο άνετα. «Για αρχή, τι θα λέγατε για δύο φορές την εβδομάδα, κάθε Τρίτη και Πέμπτη; Τις δύο πρώτες εβδομάδες, ο στόχος είναι να εξοικειωθείτε με τον πηλό πλάθοντάς τον με το χέρι. Στη συνέχεια, θα μεταφέρουμε το μάθημα της μιας ημέρας το Σαββατοκύριακο, και θα παρακολουθείτε το σαββατιάτικο μάθημα για τους εργαζόμενους. Λέγομαι Τζο-Χι, και μπορείτε να με φωνάζετε“Σον-Σενγκ-νιμ”. Να σας συστήσω την Τζι-Χιε-σσι που εδώ και καιρό μαθαίνει κεραμική στο εργαστήριό μας». Στο τέλος, η Τζο-Χι έσκισε τη σελίδα του Αυγούστου από το επιτραπέζιο ημερολόγιο και την έδωσε στην Τζονγκ-Μιν αφού πρώτα κύκλωσε τις μέρες που θα είχε μάθημα. Βλέποντας τους αριθμούς που γέμιζαν το παραλληλόγραμμο χαρτί, η Τζονγκ-Μιν συνειδητοποίησε πόσο μακρύς είναι ένας μήνας.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=