TEΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΕΡΑΜΙΚΗΣ 11 γάσιμων ημερών είναι δυσδιάκριτα, ο χρόνος τα Σαββατοκύριακα τής ήταν πολύτιμος. «Σας αρέσουν τα κάστανα;» τη ρώτησε απρόσμενα ο μεσίτης, καθώς έστριβαν σ’ ένα στενό στον οικισμό Μπάμγκασι. «Όχι ιδιαίτερα». «Όλα τα δέντρα εδώ είναι καστανιές. Το φθινόπωρο, τα κάστανα είναι σε αφθονία και οι δρόμοι δείχνουν πανέμορφοι. Όμως οι γυναίκες της γειτονιάς τα μαζεύουν…» Η Τζονγκ-Μιν δεν αποκρίθηκε. Τα καλοκαιρινά δέντρα, με το πυκνό πράσινο φύλλωμα και τα καφετιά κλαδιά, έμοιαζαν μεταξύ τους. Έτσι, εκείνη δεν μπορούσε να διακρίνει ποιο από αυτά ήταν καστανιά. Σ’ εκείνο τον λόφο, το συγκρότημα 4 βρισκόταν πιο ψηλά από τα υπόλοιπα συγκροτήματα ολιγώροφων πολυκατοικιών. Προχωρώντας στην ατέλειωτη ανηφόρα, ο μεσίτης σταμάτησε να μιλάει. Οι δυο τους περπατούσαν βουβοί. Μόλις αντίκρισε την πολυκατοικία, η Τζονγκ-Μιν κοντοστάθηκε. Ενθουσιάστηκε αμέσως. Οι τοίχοι είχαν ξεφλουδίσει σε διάφορα σημεία, όμως τα μπαλκόνια με τα σπάνια τοξωτά παράθυρα και οι εξωτερικοί τοίχοι στο χρώμα του ελεφαντόδοντου με τα βαμμένα πορτοκαλί κουφώματα θύμιζαν Ευρώπη. Η ανεπιτήδευτη ζωντάνια του πορτοκαλί πλαισίου των παραθύρων ταίριαζε με τη ζέστη του καλοκαιριού. Ο ένοικος του τρίτου ορόφου είχε γεμίσει τα τοξωτά παράθυρα με μικροσκοπικές γλάστρες με παχύφυτα. Στο ακριανό μπαλκόνι του τέταρτου ορόφου, πολύχρωμες κάλ-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=