YEON SOMIN 10 Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, όταν η Τζονγκ-Μιν είχε πρωτοεπισκεφτεί εκείνο το συγκρότημα πολυκατοικιών με λίγους ορόφους, έκανε τρομερή ζέστη. Με τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι, η εύρεση σπιτιού είχε αποδειχθεί εξαντλητική. Η Τζονγκ-Μιν είχε βαρεθεί να μετακομίζει κάθε δύο χρόνια και ως εκ τούτου οποιοδήποτε μέρος αποκαλούσε «σπίτι», πέρα από την πρακτική του χρήση, δεν τη γοήτευε πλέον. «Είναι το τελευταίο σπίτι για σήμερα;» ρώτησε η ΤζονγκΜιν φανερά καταβεβλημένη. Ο μεσίτης, λέγοντάς της ότι είχε βρει κάποιο καλό ακίνητο, την είχε γυρίσει σε ολόκληρο το Ιλ-Σαν, όμως εκείνη παρέμενε αναποφάσιστη. Αν το σπίτι ήταν σε καλή κατάσταση, η τιμή του ήταν εξωφρενικά υψηλή, ενώ αν το ενοίκιο ήταν λογικό, το σπίτι βρισκόταν τόσο μακριά από το κέντρο της πόλης που το καθημερινό πηγαινέλα στη δουλειά θα ήταν σκέτη ταλαιπωρία. «Δεσποινίς! Μια στιγμή! Ας δούμε άλλο ένα. Το σπίτι αυτό είναι ιδανικό για κάποια σαν εσάς που ζει μόνη. Είναι το τελευταίο, σας δίνω τον λόγο μου!» «…Εντάξει, ας το δούμε κι αυτό». Ένας πόλεμος νεύρων διεξαγόταν ανάμεσα στον μεσίτη, που ήθελε πάση θυσία να κλείσει η συμφωνία, και την Τζονγκ-Μιν, που δεν του έδινε μία ξεκάθαρη απάντηση. Ωστόσο, η ίδια δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να περιμένει μέχρι το Σαββατοκύριακο. Είχε ορκιστεί να δει όλα τα διαθέσιμα σπίτια και να πάρει την τελική της απόφαση αυθημερόν. Επειδή εργαζόταν ως συντάκτρια σε τηλεοπτική εκπομπή, όπου τα όρια μεταξύ Σαββατοκύριακου και ερ-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=