Τέσσερα διά τέσσερα

A R N E D A H L 12 Ήταν φτιαγμένο με πολλή μαστοριά. Η χαραμάδα στο πάτω­ μα είχε πλάτος χιλιοστού και δίπλα υπήρχε ένα μεγαλύτερο χαλί. Το οποίο λογικά το είχαν για να καλύπτουν την καταπακτή. Διότι πρέπει να ήταν σίγουρα καταπακτή. Και πότε δεν καλύπτει το χαλί την καταπακτή; Όταν βρίσκεται κάποιος εκεί κάτω. Ο Μπέργερ μάταια προσπάθησε να εμποδίσει εκείνο το ρί­ γος που διέτρεξε όλο το σώμα του. Αντικαταστάθηκε από μια τερατώδη αίσθηση ντεζαβού καθώς έσκυβε δίπλα στην κατα­ πακτή για να βρει κάποια λαβή. Όχι πάλι, όχι άλλο ένα γαμημένο υπόγειο στη ζωή του. Η χειρολαβή ήταν ενσωματωμένη στον λινοτάπητα με πολύ έξυπνο τρόπο. Την έπιασε με το αριστερό χέρι, στο δεξί κρα­ τούσε το πιστόλι και στο στόμα τον φακό. Έπειτα σήκωσε αργά και προσεκτικά την καταπακτή. Είδε το συμπαγές ηχο­ μονωτικό υλικό να προεξέχει κατά μήκος της ξύλινης κατα­ σκευής. Έστρεψε τη δέσμη φωτός του φακού κάτω σε μια σκά­ λα που τέλειωνε σ’ έναν διάδρομο. Δεν υπήρχε κανένα σημάδι ζωής εκεί κάτω. Αναδύθηκε μια μυρωδιά χωματίλας και τάφου από το υπό­ γειο κάτω από το υπόγειο. Ο Μπέργερ αναστέναξε βαριά, κοίταξε ψηλά στην οροφή. Ξαφνικά η ζωή τού φάνηκε σαν κάτι πολύτιμο, κάτι που επιθυ­ μούσε διακαώς να διατηρήσει. Σχεδόν σαν ένα φυσικό αντικεί­ μενο, κάτι που μπορούσε να πιάσει απαλά με το χέρι. Έπειτα άρχισε να κατεβαίνει με τον φακό στο ένα χέρι και το πιστόλι στο άλλο. Δεν ήταν πολλά τα σκαλοπάτια μέχρι κάτω στον υπόγειο διά­ δρομο. Πατούσε στο καθένα με όλες τις αισθήσεις του σ’ επαγρύ­ πνηση. Ώσπου έφτασε κάτω. Ήταν σαν χωμάτινο δάπεδο. Στενόχωρα ήταν, το ταβάνι χαμηλό. Σχεδόν η ίδια αίσθηση