Τέσσερα διά τέσσερα

A R N E D A H L 14 Ακριβώς τη στιγμή που το μέσα του ετοιμαζόταν να ει­ σπνεύσει τον πανικό, συνέβη κάτι. Εντελώς απροσδόκητα το πέρασμα διευρύνθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργή­ θηκε αίφνης χώρος για όλα τα άκρα. Σαν να είχε γίνει για να κινηθεί ξανά γρηγορότερα. Έπειτα από μερικά γρηγορότερα συρσίματα, το γεγονός κα­ θαυτό έκανε τον Σαμ Μπέργερ να σταματήσει. Ήταν σαν να είχε γίνει ακριβώς γι’ αυτό. Ξεφύσησε και έφεξε μπροστά του. Υπήρ­ χε μια πόρτα στο τέλος του περάσματος. Μια πόρτα σε σχεδόν κανονικό ύψος. Όλα του τα ένστικτα του έλεγαν να κινηθεί προς τα εκεί και γρήγορα. Όλα του τα ένστικτα – εκτός από ένα. Το ένστικτο του αστυνομικού. Αυτό από το οποίο δεν θα ξέφευγε ποτέ, κι ας τον είχαν απολύσει, ας τον είχαν παραπετάξει. Ήταν το ένστικτο που του έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Φώτισε με τον φακό του ψηλά, μετά μπροστά, δεξιά κι αρι­ στερά. Μετά κάτω. Κάτω, στο χωμάτινο δάπεδο. Το οποίο δεν υπήρχε πια. Το μόνο που υπήρχε ήταν μια τάφρος, ένα χαντάκι. Μια τρύπα. Και απείχε πέντε εκατοστά μπροστά από το αριστερό του χέρι. Αν είχε συνεχίσει δέκα πόντους ακόμα, θα είχε πέσει κατευθείαν μέσα του. Το χαντάκι είχε φάρδος κάτι παραπάνω από μέτρο. Δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα να μην πέσει μέσα του αν συ­ νέχιζε. Κάτω στο χωμάτινο δάπεδο, σ’ ένα μέτρο βάθος, υπήρχαν πέντε παράλληλες λάμες μαχαιριών που έμοιαζαν κοφτερές σαν ξυράφια. Τοποθετημένα από τη μια πλευρά της τάφρου μέχρι την άλλη. Αν ο Σαμ Μπέργερ είχε ακολουθήσει τα ένστικτά του και