Τα τέρατα της Οξφόρδης (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χόλμς)

13 «Η κατάσταση εκεί δεν έχει αλλάξει». Το πρόσωπο του Μάικροφτ πήρε μια βαριά έκφραση. «Ο πατέρας μας βρί- σκεται ακόμη στην Ινδία με τον Βρετανικό Στρατό και η μητέρα μας είναι ακόμη κατάκοιτη και πολύ αδύναμη για να κινηθεί. Το μοναδικό πράγμα που τρώει είναι μια φέτα φρυγανισμένο ψωμί και το μοναδικό πράγμα που πίνει είναι γουλιές από μαύρο τσάι. Φοβάμαι για το μέλλον της υγείας της». «Και… η αδελφή μας;» ΟΜάικροφτ κούνησε το κεφάλι του. «Πληροφορούμαι πως, απουσία της γονεϊκής καθοδήγησης, έχει υποκύψει στα θέλγητρα ενός ιδιαίτερα ανάρμοστου θαυμαστή. Προ- σπάθησα να της μιλήσω γι’ αυτό, όμως δεν έχει την παρα- μικρή διάθεση να ακούσει τη φωνή της λογικής. Όχι, πο- λύ φοβούμαι πως ούτε το πατρικό αρχοντικό είναι κατάλ- ληλο για τη διαμονή σου». «Τότε τι μένει;» ρώτησε ο Ρούφους Στόουν. «Θα μπορούσες να μου βρεις ένα διαμέρισμα στο Λον- δίνο» παρατήρησε ο Σέρλοκ. «Έχω συνηθίσει πια εδώ και την πόλη τη λατρεύω». «Είσαι δεκαπέντε ετών» του θύμισε ο Μάικροφτ. «Δεν έχω σκοπό να σε αφήσω να μένεις μόνος σε μια τόσο ζο- φερή κι επικίνδυνη μητρόπολη». «Στην πραγματικότητα είμαι δεκαέξι» τον διόρθωσε ο Σέρλοκ «κι έχω πια συνηθίσει όχι μόνο να επιβιώνω, αλλά και να χρησιμοποιώ γόνιμα τον χρόνο μου όταν είμαι μό- νος. Δεν έχω ανάγκη να με προσέχει κάποιος».