Τα τέρατα της Οξφόρδης (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χόλμς)

12 χαίρεσαι που πρόλαβες και τον είδες όσο είναι ακόμη στην αρχή της καριέρας του». Έφτασαν στο μπαρ. ΟΜάικροφτ άνοιξε δρόμο ανάμε- σα στο πλήθος σαν ιστιοφόρο που σκίζει την ταραγμένη θάλασσα. Μέσα σε λίγα λεπτά είχαν βολευτεί σε ένα τρα- πέζι μπροστά στην κυρτή τζαμαρία του θεάτρου κι έπιναν αργά τα ποτά τους. Ο Μάικροφτ ήπιε μια γουλιά από το τσέρι του και μόρ- φασε. «Αν αυτό είναι ξηρό» είπε «άλλο τόσο κι ο Τάμεσης είναι μια άνυδρη, γεμάτη σκόνη έρημος». Κούνησε δύσθυ- μα το κεφάλι του. «Αυτό συμβαίνει όταν εγκαταλείπει κανείς τις ανέσεις του γραφείου, της λέσχης και του διαμερίσματός του – ο κόσμος γίνεται απρόβλεπτος». Έριξε ένα βλέμμα στον Σέρλοκ και στον Στόουν. «Θαρρώ πως δε θα σας ακο- λουθήσω στο δεύτερο μέρος του κονσέρτου. Αμφιβάλλω πως θα γίνει είτε η μουσική πιο ανεκτή είτε το κάθισμά μου πιο άνετο. Θαήθελαωστόσο κάτι ναπωπριν φύγω». Έστρε- ψε όλη του την προσοχή στον Σέρλοκ και συνέχισε: «Τον τελευταίο μήνα, από τότε που επιστρέψαμε από την Ιρλαν- δία, διαμένεις στο Λονδίνο και είναι πλέον καιρός να πά- ρουμε κάποια απόφαση για το μέλλον σου. Το κόστος της σίτισής σου και της παραμονής σου στο ξενοδοχείο είναι μικρό, τηρουμένων των αναλογιών, όχι όμως αμελητέο. Ωστόσο, δεδομένου του θανάτου του θείου Σέρινφορντ, δε βλέπω πώς θα μπορούσες να επιστρέψεις στο Φάρναμ». «Δε θα μπορούσα να... επιστρέψω στο σπίτι μας;» ρώ- τησε σιγανά ο Σέρλοκ.