Τα τέρατα της Οξφόρδης (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χόλμς)

10 «Είναι Ισπανός και σε ηλικία είκοσι έξι ετών είναι πιθανόν ο πιο σπουδαίος βιολιστής από την εποχή του Νικολό Πα- γκανίνι». «Μπα!» είπε ξεφυσώντας οΜάικροφτ. «Θα προτιμούσα μια ορχήστρα πνευστών στο πάρκο. Η μουσική τους θα ακουγόταν πολύ πιο μελωδική στα αυτιά μου». «Κι οι ξαπλωτές πολυθρόνες του πάρκου θα ήταν πολύ πιο βολικές για…» Ο Στόουν κόμπιασε. Ο Σέρλοκ τον κα- ταλάβαινε. ΟΜάικροφτ ήταν κατά μία έννοια ο εργοδότης του. «…Τη φυσική στάση του σώματός σας» συνέχισε δι- πλωματικά. «Έχω ανάγκη από ένα μεγάλο ποτήρι ξηρό τσέρι» είπε ο Μάικροφτ σαν να μην είχε ακούσει καθόλου τον Στόουν. «Πιστεύετε πως θα έχουμε χρόνο να επισκεφτούμε το μπαρ σε αυτό το ευχάριστο διάλειμμα από τους λαρυγγι- σμούς γάτας;» Ο Στόουν μόρφασε κι άνοιξε το στόμα του για να ξεστο- μίσει κάτι, όμως ο Σέρλοκ τον πρόλαβε. «Θαρρώ πως είναι μια καλή ιδέα» είπε. Καθώς έκαναν ελιγμούς ανάμεσα στα καθίσματα για να βγουν στον διάδρομο, ο Στόουν έπιασε τον Σέρλοκ από τον αγκώνα. «Ο αδελφός σου θα με πεθάνει» είπε «κι αν δεν το καταφέρει με τις επικίνδυνες μυστικές αποστολές που μου αναθέτει, θα με σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια για τη γροθιά που ετοιμάζομαι να του ρίξω στη μούρη. Δεν αντέχω άλλο τα προσβλητικά του σχόλια γι’ αυτή τη μουσική».