Τα τέρατα της Οξφόρδης (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χόλμς)

9 ροφτ, που καθόταν στα αριστερά, άλλαζε διαρκώς θέση στο επενδυμένο με βελούδο κάθισμά του. Ήταν πολύ μι- κρό για τον αξιοσημείωτο όγκο του, με αποτέλεσμα οι αγκώνες του να πιέζουν το μπράτσο του Σέρλοκ και του άνδρα στα αριστερά του Μάικροφτ. Ο Σέρλοκ τον άκουγε πότε πότε να ξεφυσάει, σαν να προσπαθούσε ασυναίσθητα να δείξει στους πάντες γύρω του ότι δυσφορούσε και θα ήθελε να βρισκόταν κάπου αλλού. Θα μπορούσε βέβαια κάλλιστα να το έκανε επίτηδες. Ίσως ο Μάικροφτ να γνώ- ριζε ακριβώς τι είδους μήνυμα έστελνε στους ανθρώπους γύρω του –οι οποίοι προοδευτικά ενοχλούνταν όλο και πε- ρισσότερο– κι απλά να μην τον ένοιαζε. Έπειτα από μια ομοβροντία από ιδιαίτερα δύσκολες νότες, τις οποίες ο βιολιστής εκτόξευσε με χαρακτηριστική ευκολία, το πρώτο μισό του κονσέρτου ολοκληρώθηκε. Ο μουσικός υποκλίθηκε, το κοινό τον χειροκρότησε κατεν- θουσιασμένο κι ύστερα κατέβηκε η αυλαία. «Δόξα τω Θεώ» μουρμούρισε ο Μάικροφτ. «Είχα αρχί- σει να πιστεύω πως πέθανα και πήγα στην κόλαση. Ποιος είπες ότι είναι αυτός ο νεαρός βιολιτζής;» Ο Σέρλοκ λοξοκοίταξε τον Ρούφους Στόουν, που είχε μια έκφραση μεταξύ ευθυμίας και αγανάκτησης. «Ονομά- ζεται Πάμπλο Σαρασάτε 1 » είπε ο Στόουν συγκρατημένα. 1 Φημισμένος Ισπανός συνθέτης και βιολιστής του 19ου αιώνα (10Μαρ- τίου 1844 – 20 Σεπτεμβρίου 1908). Τον Σαρασάτε είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ στην ιστορία «Η Οργάνωση των Κοκκινομάλληδων».