Τα τέρατα της Οξφόρδης (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χόλμς)

17 έτρεμε εδώ και καιρό. Τα τελευταία δύο χρόνια είχε ζήσει μια ζωή ενδιαφέρουσα, συναρπαστική, ακόμα κι επικίν- δυνη. Είχε ταξιδέψει σε ξένες χώρες κι είχε βιώσει πράγ- ματα που τα πίστευε μόνο επειδή τα είδε με τα ίδια του τα μάτια. Είχε βρεθεί ξαφνικά ολομόναχος κι είχε επιβιώσει με τα δικά του μέσα. Δεν μπορούσε να επιστρέψει στο σχολείο και να κάνει πειθήνια ό,τι του έλεγαν οι δάσκαλοι – όχι πια. Ήταν ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος από το αγόρι που είχε αφήσει το Σχολείο Ντίπντεν πριν από δύο χρόνια για τις καλοκαιρινές διακοπές – με τις απο- σκευές του τακτοποιημένες προσεκτικά και φορώντας ακόμη τη σχολική στολή. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Μάικροφτ είπε: «Όχι, κά- τι τέτοιο θα ήταν σαν να στρέφαμε το βλέμμα μας στο παρελθόν, αντί στο μέλλον – κι αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο λάθος. Όχι, πιστεύω πως το μέλλον σου βρίσκεται σε κά- ποιο από τα μεγάλα πανεπιστήμια, οπότε αυτό που προ- τείνω είναι να μετακομίσεις προς το παρόν είτε στο Κέ- μπριτζ είτε στην Οξφόρδη. Εκεί, ένας έμπειρος προγυμνα- στής θα σου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα πάνω στα απαραί- τητα αντικείμενα, με την προοπτική να μπεις σε ένα από τα δύο αυτά πανεπιστήμια μετά από δύο χρόνια». «Το Κέμπριτζ είναι πιο κοντά στο πατρικό μας, οπότε θα βρίσκομαι σε μικρή απόσταση όταν επιστρέψει ο πα- τέρας» είπε ο Σέρλοκ νιώθοντας να του φεύγει ένα μικρό βάρος. Ίσως να μην ήταν τελικά τόσο άσχημα. «Στην Οξφόρδη έχω γνωριμίες» συνέχισε ο Μάικροφτ