Τελευταία έξοδος

Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι Α Ε Ξ Ο Δ Ο Σ 13 συνθήκες, με έναν φρενοβλαβή έτοιμο να γκρεμίσει την πόρτα. Ωστόσο, κάποια εξήγηση θα υπήρχε, ήταν σίγουρος. Επέμενε όσο θέλεις . Δεν πά’ να χτυπιέσαι. Το Μπράουνινγκ ζύγιζε έναν τόνο στο δεξί του χέρι. «Άνοιξε καμιά φορά, Τεντ!» Αναπήδησε αλαφιασμένος. Τον είχε φωνάξει με το όνομά του; Μα ο Τεντ δεν είχε πολλά πολλά με τους γείτονες, ξεχώ- ριζε όμως τις φωνές τους, και αυτή η φωνή δεν του θύμιζε κάτι. Σηκώθηκε και άφησε το πιστόλι πάνω στο γραφείο, ξέροντας ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να πάει να δει τι τρέχει. Στο κάτω κάτω, δεν ήταν και το τέλος του κόσμου. Όποιο και αν ήταν αυτό το τσιμπούρι, θα το ξεφορτωνόταν μια και καλή και θα γύριζε στο γραφείο να βάλει επιτέλους τέρμα στη ζωή του· τόσο καιρό το σχεδίαζε, δεν θα το ακύρωνε τελευταία στιγμή εξαιτίας ενός αγροίκου. Σε μια γωνιά του γραφείου υπήρχε μια μολυβοθήκη με διά- φορα στιλό, συνδετήρες, χρησιμοποιημένες γομολάστιχες και άλλα άχρηστα αντικείμενα. Ο Τεντ με μια σβέλτη κίνηση την αναποδογύρισε, βρήκε το κλειδί που είχε βάλει εκεί πριν από δύο μόλις λεπτά και το ζύγισε στα δάχτυλα, κοιτώντας το με απορία, σαν να άγγιζε κάτι που δεν περίμενε να ξαναδεί στη ζωή του. Υποτίθεται ότι αυτή τη στιγμή, ξαπλωμένος στην ανα- παυτική του πολυθρόνα με ίχνη πυρίτιδας στο χέρι, θα ίπτατο προς το φως. Όταν έχεις αποφασίσει να βάλεις τέλος στη ζωή σου, άσχετα με το πόσο σίγουρος είσαι, τα τελευταία λεπτά μπορεί να βάλουν σε δοκιμασία τα νεύρα καθενός · ο Τεντ είχε μόλις πάρει το μάθημά του και σιχαινόταν να ξαναπεράσει τη δοκιμασία. Πραγματικά εκτός εαυτού, πήγε μέχρι την πόρτα του γρα- φείου, έβαλε το κλειδί και την άνοιξε. Ένιωσε μια σουβλιά οργής βλέποντας το σημείωμα που ήταν κολλημένο στην πίσω