Τελευταία έξοδος

F E D E R I C O A X A T 12 «Ακούστε! Δεν φεύγω αν δεν μου ανοίξετε!» Το όπλο στο χέρι του άρχισε να τρέμει. Ο Τεντ το στήριξε στον δεξιό του μηρό. Πέρασε το αριστερό χέρι από τα μαλλιά του και αναθεμάτισε ξανά τον άγνωστο. Μήπως ήταν πωλητής; Όχι μόνο δεν ήταν καλοδεχούμενοι σ’ εκείνο το καλοβαλμένο προάστιο, αλλά δεν υπήρξαν και ποτέ τόσο αγενείς. Για κλάσματα του δευτερολέπτου δεν ακούστηκαν ούτε χτυπήματα ούτε φωνές. Ο Τεντ ξανάφερε αργά το πιστόλι στον κρόταφο. Είχε αρχίσει να σκέφτεται πως ο άντρας είχε κουραστεί και είχε φύγει, όταν μια ομοβροντία από φωνές και χτύπους επιβε- βαίωσε το αντίθετο. Ο Τεντ όμως δεν θα άνοιγε, δεν υπήρχε περίπτωση, θα περίμενε. Κάποια στιγμή θα τα παρατούσε ο αναθεματισμένος. Τότε κάτι του τράβηξε την προσοχή στα χαρτιά του: ένα σημείωμα διπλωμένο στα δύο, πανομοιότυπο με αυτό που είχε αφήσει στη Χόλι στο κέντρο του τραπεζιού, μόνο που εκείνο έγραφε το όνομά της. Καλά, τόσο ανόητος ήταν που είχε παρα- λείψει να πετάξει το πρόχειρο; Και ενώ εκεί έξω στον δρόμο οι φωνές συνεχίζονταν, η σκέψη ότι τουλάχιστον κάτι καλό θα έβγαινε από την απρόσμενη διακοπή τον παρηγόρησε. Ξεδίπλω- σε το σημείωμα και το διάβασε. Πάγωσε με αυτό που είδε. Αναγνώρισε τα γράμματά του. Μα δεν θυμόταν να έχει γράψει καμία από τις δύο φράσεις. ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Τις είχε γράψει με αφορμή κάτι που τώρα αγνοούσε; Κάποιο παιχνίδι με τη Σίντι ή τη Ναντίν, μήπως; Αδυνατούσε να βρει μια εξήγηση για το σημείωμα· τουλάχιστον όχι υπό αυτές τις