Τελευταία έξοδος

1 Ο Τεντ Μακέι ήταν έτοιμος να ρίξει μια σφαίρα στον κρό- ταφο, όταν άρχισε να χτυπάει επίμονα το κουδούνι της πόρτας. Περίμενε. Δεν μπορούσε να πιέσει τη σκανδάλη με κάποιον έξω από την πόρτα. Φύγε, όποιος κι αν είσαι. Ξανά το κουδούνι. Μετά, μια αντρική κραυγή: «Ανοίξτε, ξέρω ότι με ακούτε!». Η φωνή ήχησε τόσο καθαρά στο γραφείο που, προς στιγμήν, ο Τεντ αμφέβαλε αν ήταν πραγματική. Έριξε μια ματιά γύρω του, αναζητώντας, λες, στη μοναξιά του δωματίου μια απόδειξη γνησιότητας της κραυγής. Εδώ ήταν τα βιβλία των Οικονομικών, η μεταξοτυπία του Μονέ, το γραφείο... και, τελευταίο, το γράμμα όπου εξηγούσε τα πάντα στη Χόλι. «Ανοίξτε μου, παρακαλώ!» Το Μπράουνινγκ λίγα μόλις εκατοστά από το κεφάλι του Τεντ άρχιζε να τον βαραίνει. Αν ο τύπος άκουγε τον πυροβολι- σμό και καλούσε την αστυνομία, το σχέδιο θα αποτύγχανε. Η Χόλι έλειπε με τα κορίτσια στην Ντίσνεϊλαντ, και εκείνος δεν θα επέτρεπε να μάθουν μια τέτοια είδηση τόσο μακριά από το σπίτι. Όχι, κύριε. Στον ήχο του κουδουνιού προστέθηκε μια σειρά από χτυπή- ματα.