Τελευταία έξοδος

F E D E R I C O A X A T 16 βάσει τη σκέψη του. «Ο συνεργάτης μου με άφησε στην πόρτα, για να μην προκαλέσω υποψίες στη γειτονιά». Η αναφορά ενός συνεργού δεν έκανε τον Τεντ να χάσει την αυτοκυριαρχία του. Το να σκοτωθεί στη διάρκεια μιας διάρρηξης ήταν προτιμότερο από το να βάλει ο ίδιος τέλος στη ζωή του. «Είμαι απασχολημένος. Θα σας παρακαλούσα να φύγετε». Ο Τεντ ετοιμαζόταν να κλείσει την πόρτα, όταν ο άντρας άπλωσε το χέρι του και τον εμπόδισε. Δεν ήταν απαραίτητα μια εχθρική κίνηση · υπήρχε στα μάτια του μια λάμψη ικεσίας. «Το όνομά μου είναι Τζάστιν Λιντς, κύριε Μακέι. Αν μου–» «Πώς ξέρετε το όνομά μου;» «Αν μου επιτρέψετε να περάσω και να μιλήσουμε δέκα λεπτά, θα σας εξηγήσω». Ακολούθησε μια στιγμή προσδοκίας. Ο Τεντ δεν επρόκειτο να επιτρέψει σε εκείνο τον άντρα να μπει στο σπίτι του, αυτό ήταν παραπάνω από σίγουρο. Όφειλε όμως να παραδεχτεί πως η παρουσία του εκεί του κινούσε την περιέργεια. Τελικά, επι- κράτησε η λογική. «Λυπάμαι. Δεν είναι κατάλληλη στιγμή». «Κάνετε λάθος, είναι η τέ–» Ο Τεντ έκλεισε την πόρτα. Τα τελευταία λόγια του Λιντς, παρότι αμυδρά, ακούστηκαν καθαρά πίσω από την πόρτα. «Είναι η τέλεια στιγμή». Ο Τεντ στο μεταξύ στεκόταν εκεί κι άκουγε, λες και ήξερε ότι υπήρχε κάτι ακόμα. Και έτσι ακριβώς έγινε. Ο Λιντς μίλησε λίγο πιο δυνατά για να ακουστεί. «Ξέρω τι πάτε να κάνετε με αυτό το μαραφέτι των εννέα χιλιοστών που αφήσατε στο γραφείο. Ένα πράγμα σάς υπόσχο- μαι: Δεν πρόκειται να προσπαθήσω να σας αποτρέψω». Ο Τεντ άνοιξε την πόρτα.