Τα χρόνια

Τ Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α 13 του Παλέ ντε Τοκιό, στο Παρίσι, στα μέσα της δε­ καετίας του ’80 τα χτισμένα πάνω απ’ το ποτάμι αποχωρητήρια, στην αυλή πίσω απ’ το σπίτι του Λιλμπόν, τα ανά­ κατα με χαρτιά περιττώματα, παρασυρμένα αργά αργά απ’ το νερό που πάφλαζε ολόγυρα όλες οι βγαλμένες απ’ το σύθαμπο εικόνες των πρώτων χρόνων, με τις λαμπερές λιμνούλες μιας καλοκαιριάτικης Κυριακής, εικόνες από όνειρα, στα οποία οι νεκροί γονείς ανασταίνονται κι εμείς περιδιαβαίνουμε σε ακαθόριστα μονοπάτια εκείνη της Σκάρλετ Ο’ Χάρα να σέρνει στη σκάλα τον γιάνκη που μόλις σκότωσε – ύστερα να τρέχει στους δρόμους της Ατλάντας ψάχνοντας αλαφια­ σμένη γιατρό για την ετοιμόγεννη Μέλανι 6 της Μόλι Μπλουμ 7 ξαπλωμένης δίπλα στον άντρα της να θυμάται την πρώτη φορά που ένα αγόρι τη φίλησε κι εκείνη σιγομουρμούριζε ναι, ναι, ναι της Ελίζαμπεθ Ντράμοντ, 8 που δολοφονήθηκε μα­ ζί με τους γονείς της σ’ έναν δρόμο κοντά στο Λιρς, το 1952