Τα χρόνια

Τ Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α 19 οι αντρικές λέξεις που δεν μας αρέσουν, χύνω , τον παίζω αυτά που μάθαμε στο σχολείο και μας έδιναν την αίσθηση ότι θριαμβεύσαμε επί ενός περίπλοκου κόσμου. Μόλις τέλειωναν οι εξετάσεις, πετούσαν μακριά πιο γρήγορα απ’ όσο χρειάστηκε για να μπουν στο μυαλό μας οι εκνευριστικές, ειπωμένες και χιλιοειπωμένες φράσεις των παππούδων, των γονιών, μετά τον θάνατό τους ήταν πιο ζωντανές από τα πρόσωπά τους, μη σε νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, η περιέργεια σκότω- σε τη γάτα οι παλιές μάρκες προϊόντων, ξεχασμένων προ πολ­ λού, που η θύμησή τους μας χαροποιούσε πιότερο από κείνη μιας πασίγνωστης μάρκας, το σαμπουάν Dulsol, η σοκολάτα Cardon, ο καφές Nadi, σαν μια θύμηση δική μας, καταδική μας και κανενός άλλου Όταν πετούν οι γερανοί 14 Η φυλακισμένη του πύργου 15 η μαντάμ Σολέιγ 16 βρίσκεται πάντοτε ανάμεσά μας